Ιούλιος 2018
Ο Καθρέφτης τής Αλίσια
Χαιρετισμούς από την Εστία αγαπημένοι μας.
Είμαι η Μερλία και ήρθα σήμερα για να σας πω μια ιστορία. Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία με την οποία μπορεί να ταυτίζεστε. Είναι για μια νέα κοπέλα με το όνομα Αλίσια. Η Αλίσια είχε δύο υπέροχους γονείς, τους οποίους είχε επιλέξει. Έχοντας κάνει τις επαφές της από την άλλη πλευρά τού πέπλου, αποφάσισε να έρθει και να παίξει αυτό το παιχνίδι στο οποίο προσποιείται ότι είναι άνθρωπος. Όταν ήρθε, διαιρέθηκε σε 11 διαφορετικές εκδοχές. Στην εκδοχή στην οποία θα επικεντρωθούμε, είχε δύο εκπληκτικούς γονείς, τους οποίους λάτρευε. Η Αλίσια μεγάλωσε πιστεύοντας όλα όσα της έλεγαν εκείνοι. Αλίσια είσαι όμορφη. Αλίσια είσαι μαγική. Αλίσια μπορείς να γίνεις οτιδήποτε θελήσεις κι εκείνη μεγάλωσε πιστεύοντας όλα αυτά.
Η Αλίσια Έχει Ενσυναίσθηση
Πολύ σύντομα η Αλίσια πήγε σχολείο και αλληλεπιδρούσε με τα άλλα παιδιά. Τα πρώτα χρόνια στο σχολείο ήταν καλά. Όμως, την τρίτη χρονιά η Αλίσια συνειδητοποίησε ότι είχε διαφορετικό σωματότυπο από τις περισσότερες συμμαθήτριές της. Η Αλίσια ήταν πιο εύσωμη επειδή κουβαλούσε περισσότερη ενέργεια στο φυσικό της σώμα. Η μητέρα της εξακολουθούσε να της λέει, “Αλίσια είσαι όμορφη. Αλίσια είσαι υπέροχη!” Σύντομα η Αλίσια σταμάτησε να πιστεύει τους γονείς της γιατί οι συμμαθητές της, τής έλεγαν κάτι διαφορετικό.
Τα πρώτα της εφηβικά χρόνια ήταν τα χειρότερα. Η Αλίσια κοιτούσε τους άλλους ανθρώπους με τους οποίους πήγαινε μαζί σχολείο και συνειδητοποίησε ότι ήταν διαφορετική. Κάποιοι από τους συμμαθητές της ήταν ιδιαίτερα σκληροί, κοροϊδεύοντας και απομονώνοντάς την από τις κοινές δραστηριότητες. Η Αλίσια δεν θεωρούνταν δημοφιλής κοπέλα. Μια φορά είπε στη μητέρα της, “Δεν είμαι σαν εκείνους κι ακόμα κι αν μου λες ότι είμαι όμορφη, δεν είμαι”. Το πρόβλημα της εικόνας που είχε για τον εαυτό της επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο επειδή η μητέρα της είχε πολύ ελκυστικό σώμα. Σαν να μην έφτανε αυτό, μερικά παιδιά άρχισαν να την ενοχλούν, αυτό που σήμερα ονομάζετε εκφοβισμό (bullying). Είναι πολύ μαγικό για εμάς να βλέπουμε ότι αυτές οι λέξεις και οι έννοιες του εκφοβισμού να έρχονται τώρα στη Γη. Η ανθρωπότητα επανεκτιμά τις βλαβερές ενέργειες που κάποτε θεωρούνταν φυσιολογικές. Το αποτέλεσμα ήταν η Αλίσια να κλειστεί στον εαυτό της. Λόγω της ενεργειακής της κατασκευής, πήρε περισσότερο βάρος προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τη ζωή της. Απομακρύνθηκε και κρατούσε σφιχτά την ενέργεια γύρω από το σώμα της, ξέροντας πως αυτά που της έλεγαν οι γονείς της δεν ήταν αλήθεια. Η Αλίσια ζούσε σε αυτό τον κόσμο όταν ήταν στο σπίτι της αλλά όταν βρισκόταν έξω από αυτό, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Αδυνατούσε να δει την ομορφιά της. Αδυνατούσε να είναι το άτομο που η μητέρα της τής έλεγε ότι μπορούσε να είναι και ο πατέρας της τής έλεγε συνεχώς ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα. Εκείνη δεν ένιωθε έτσι και αποτραβήχτηκε ακόμα περισσότερο στο ασφαλές της κέλυφος.
Μια μέρα, ο πατέρας της είδε ότι η Αλίσια κρυβόταν στο δωμάτιό της. Ήξερε πως θα χρειαζόταν κάτι περισσότερο από μια απλή κουβεντούλα κι έτσι έκαναν μια σοβαρή συζήτηση. Της είπε, “Κοίτα πόσο καλή είσαι στο σχολείο και ιδιαίτερα στα μαθηματικά. Είσαι καταπληκτική. Εγώ δεν καταλαβαίνω τα μαθηματικά. Μπορείς να με διδάξεις;” Προσπάθησε να την ενθαρρύνει στοργικά όσο καλύτερα μπορούσε αλλά η Αλίσια τού είπε απλά, “Ξέρεις, είστε οι γονείς μου. Βλέπετε τα πράγματα διαφορετικά. Με αγαπάτε αλλά δεν είμαι έτσι στον έξω κόσμο”. Είχε τεράστια έλλειψη αυτοπεποίθησης και καθώς περνούσε ο καιρός, μπήκε στην εφηβεία κι έπαθε κατάθλιψη. Σήμερα θα το ονομάζατε κλινική κατάθλιψη, πολύ δύσκολο για την Αλίσια. Δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Πίστευε ότι ήταν φρικτή. Αποσύρθηκε στο δωμάτιό της και κάθε φορά που η μητέρα της άρχιζε να της λέει, “Αλίσια, είσαι τόσο όμορφη σήμερα”, εκείνη τη σταματούσε, δεν άφηνε τη μητέρα της να τελειώσει την πρότασή της, επέστρεφε στο δωμάτιό της και κλεινόταν στον εαυτό της.
Η Κατάθλιψη Είναι η Δημιουργική Δύναμη Της Εσωτερίκευσης
Όταν η δημιουργική δύναμη δεν εκφράζεται προς τα έξω, γυρίζει προς τα μέσα και οι άνθρωποι πέφτουν σε αυτό που λέτε κατάθλιψη. Είναι σαν να φοράτε ένα ζευγάρι γκρι γυαλιά και όλα όσα κοιτάζετε φαίνονται γκρι. Όλα όσα έκανε για να διασκεδάζει, έπαψαν να έχουν σπιρτάδα. Της άρεσε η μουσική, τα μαθηματικά και το σχολείο. Αποτελούσε παράδειγμα για τους άλλους μαθητές και μερικές φορές οι καθηγητές της έλεγαν, “Κοιτάξτε την Αλίσια, δείτε πώς κάνει αυτό ή το άλλο”. Ο καθηγητής των μαθηματικών έλεγε, “Αν έχετε δυσκολίες στα μαθηματικά, πηγαίνετε στην Αλίσια κι εκείνη θα σας δείξει”. Τα παιδιά γελούσαν πίσω από την πλάτη της και αυτό την έκανε να νιώθει απαίσια. Υπήρξαν φορές που σκέφτηκε να δώσει τέλος στη ζωή της και να φύγει από το παιχνίδι. Δεν ήξερε αν μπορούσε πια να αντέξει αυτή την ενέργεια αλλά αποφάσισε να δουλέψει μαζί της όσο καλύτερα μπορούσε.
Με τον καιρό, μπόρεσε να απομονωθεί και να προστατέψει τον εαυτό της από αυτές τις αρνητικές ενέργειες. Υπήρχε όμως ένα πρόσωπο, έναν χρόνο μεγαλύτερο από την Αλίσια, που τη θεωρούσαν το πιο όμορφο κορίτσι στο σχολείο. Την έλεγαν Τζούλιαν. Όλοι στο λύκειο θαύμαζαν την Τζούλιαν επειδή είχε απίστευτη φωτογένεια και ήταν πανέμορφη. Όταν αποφοίτησαν από το σχολείο, εκείνη κυριαρχούσε στη σχολική επετηρίδα. Η φωτογραφία της ήταν παντού γιατί συμμετείχε σε πολλές δραστηριότητες και ήταν πολύ δημοφιλής. Συνεχώς έλεγε στην Αλίσια πως κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτήν. “Τι πρόβλημα έχεις;” Της έλεγε. Υπήρχαν φορές που οι φίλοι τής Τζούλιαν τη ρωτούσαν γιατί πείραζε τόσο πολύ την Αλίσια κι εκείνη απαντούσε θυμωμένα ότι την ενοχλούσε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να σταματήσει.
Η Αλίσια ονειρευόταν τη μέρα που θα αντιμετώπιζε αυτή την κοπέλα, που θα στεκόταν μπροστά της και θα έλεγε κάτι που θα την έβαζε στη θέση της και που θα έκανε τη Τζούλιαν να καταλάβει. Δεν το έκανε ποτέ. Ακόμα κι όταν τελείωσε το λύκειο και πήγε στο κολέγιο, η Αλίσια έμαθε πώς να μένει μακριά από το προσκήνιο, πώς να υποχωρεί, πώς να κλείνεται τελείως στον εαυτό της. Η εικόνα τής Τζούλιαν στοίχειωνε την Αλίσια όσο μεγάλωνε. Κάθε φορά που κοιτούσε στον καθρέφτη, άκουγε τη φωνή τής Τζούλιαν.
Στο κολέγιο, η Αλίσια έμαθε πώς να μην ξεχωρίζει και να μένει κλεισμένη στον εαυτό της. Έκανε λίγους φίλους στο κολέγιο, κάτι που τη βοήθησε κάπως. Απέκτησε λίγη αυτοπεποίθηση. Εκείνη την εποχή, η Αλίσια έψαχνε τι θα κάνει στη ζωή της. Είχε πολλές δυνατότητες με τις δεξιότητές της στα μαθηματικά αλλά όλα αυτά έμοιαζαν βαρετά και καθόλου συναρπαστικά.
Η Αλίσια Βρίσκει Ένα Κλειδί
Μια μέρα, ήρθε η γειτόνισσα της Αλίσια. Είχε την ίδια ηλικία με την Αλίσια, λίγο μετά τα τριάντα της χρόνια. Ήταν πολύ απότομη με την Αλίσια και είπε, “Βλέπω ποια είσαι και τι κάνεις και αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν. Είσαι πολύ μαγική. Η ζωή σου θα έπρεπε να είναι εύκολη, όχι δύσκολη”. Η Αλίσια δεν μπορούσε να το δεχτεί αυτό. Έμοιαζε πολύ με τη μητέρα της. Δεν μπορούσε να την ακούει αλλά η γειτόνισσά της συνέχισε, “Ξέρεις, η κόρη μου αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες αυτή τη στιγμή. Πιστεύει ότι είναι άσχημη, άσχετα με το τι της λέω. Έχει μεγάλη δυσκολία στα μαθηματικά. Αλίσια, μπορείς να της μιλήσεις; Μπορείς να τη βοηθήσεις με τα μαθηματικά; Θα τη βοηθήσεις να περάσει, επειδή ξέρω ότι είναι πολύ πιεσμένη και ανησυχώ;” Η Αλίσια συμφώνησε διστακτικά και ενήργησε υπό το πρόσχημα ότι ήταν καθηγήτρια μαθηματικών. Η κόρη τής γειτόνισσάς της είχε μόλις γίνει επτά ετών και ο σωματότυπός της έμοιαζε με αυτόν της Αλίσια. Πολύ σύντομα τα δύο κορίτσια άρχισαν να συνομιλούν και η Αλίσια μπόρεσε να αλλάξει τη συμπεριφορά τής μικρής. Αυτό έδωσε και στις δύο δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Η Αλίσια Ανέλαβε τη Δύναμή της
Ήταν εκπληκτικό το πώς λειτούργησε αυτό. Η Αλίσια ένοιωσε για πρώτη φορά στη ζωή της ενδυναμωμένη, όχι επειδή έκανε κάτι για τον εαυτό της αλλά λόγω της ενέργειας που είχε καταφέρει να μεταδώσει σε αυτό το επτάχρονο κορίτσι. Με τη βοήθεια της Αλίσια, αυτό το κορίτσι θα μπορούσε να αποφύγει πολλές από τις προκλήσεις που είχε αντιμετωπίσει η Αλίσια μεγαλώνοντας. Η Αλίσια κατάλαβε πως αν δεν είχε περάσει εκείνη τις δυσκολίες που πέρασε, δεν θα είχε καταφέρει να βοηθήσει το μικρό κορίτσι. Ήταν πολύ υπερήφανη γι’ αυτό. Πολύ σύντομα η Αλίσια άρχισε να ψάχνει για περιπτώσεις στις οποίες θα μπορούσε να το ξανακάνει αυτό κι επέστρεψε στο σχολείο. Επέστρεψε στο κολέγιο για να πάρει το πτυχίο της στην ψυχολογία κι έπιασε δουλειά ως σχολικός σύμβουλος και καθηγήτρια μαθηματικών. Της άρεσε πολύ η δουλειά της και πρόσφερε κάποιον από τον χρόνο της.
Σύντομα όμως, οι υπεύθυνοι του σχολικού συστήματος άρχισαν να βλέπουν πόση απήχηση είχε και πόσο γρήγορα μπορούσε να αλλάξει τις ζωές των παιδιών. Δημιούργησαν μια νέα θέση για εκείνη ώστε να πηγαίνει από σχολείο σε σχολείο, δουλεύοντας κυρίως με κορίτσια που χρειάζονταν αυτοπεποίθηση με την εικόνα τού σώματός τους. Η Αλίσια έγινε πολύ καλή στο να αντιλαμβάνεται τα σημάδια που έδειχναν ότι τα μικρά παιδιά υποχωρούσαν όπως εκείνη και πολύ σύντομα έγραψε ένα βιβλίο πάνω σε αυτό. Το ονόμασε Αντανακλάσεις στον Καθρέφτη. Η Αλίσια χρησιμοποίησε τις εμπειρίες που είχε μεγαλώνοντας και ιδιαίτερα με τη Τζούλιαν, αν και άλλαξε το όνομά της στο βιβλίο.
Η Αλίσια Επανενώνεται
Στην ηλικία των 42 ετών, η Αλίσια έπαθε μια θανατηφόρα ασθένεια. Αφού πέρασε από διάφορα στάδια θλίψης, η Αλίσια αποδέχτηκε πως ήταν η ώρα της να πάει στην Εστία. Αν και ήταν πολύ νέα, είχε ολοκληρώσει κάτι πολύ σημαντικό και βαθύ και το πνεύμα της ήταν εντάξει με αυτό. Η Αλίσια δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ και λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, έφυγε. Όταν πέθαινε, κάτι συνέβη. Αγαπημένοι μας, γεννιόσαστε σε αυτό τον πλανήτη, διαιρείστε σε 11 διαφορετικές διαστάσεις χρόνου και χώρου, περιφέρεστε κάνοντας διάφορες επιλογές κι έχετε διάφορες εμπειρίες. Εδώ μπορεί να είστε φτωχοί κι εκεί μπορεί να είστε πλούσιοι. Έχετε όλων των ειδών τις εμπειρίες. Μόλις πεθάνετε όμως, όλα αυτά ενώνονται σε ένα πνεύμα. Όλα ενώνονται σε μια προσωπικότητα. Η Αλίσια μπόρεσε να τα δει αυτά καθώς έφευγε από το σώμα της. Καθώς συνέβη αυτό, η Αλίσια είδε κάτι που της τράβηξε την προσοχή. Μια από τις εκδοχές της ήταν ένα άτομο που έμοιαζε κι ενεργούσε παρόμοια με τη νέμεσή της στο σχολείο, τη Τζούλιαν. Καθώς αυτές οι εκδοχές της ενώνονταν, κατάλαβε για πρώτη φορά ποιο ήταν αυτό το άτομο και γιατί έκαναν ό,τι έκαναν. Αποδείχτηκε ότι μια από τις εκδοχές τής Αλίσια ζούσε μια ζωή παρόμοια με της Τζούλιαν.
Η Αλίσια μπόρεσε να τα απελευθερώσει όλα αυτά επειδή ήξερε πως είχε αυτές τις εμπειρίες και καμία τους δεν ήταν σωστή ή λάθος. Η Αλίσια ήταν μέρος όλων αυτών, ακόμα και το άτομο το οποίο δεν άντεχε. Ακόμα και το άτομο από το οποίο έπρεπε να ξεφύγει. Κατάλαβε ακόμα πως αυτός ήταν πιθανόν ένας από τους λόγους που είχε αυτό το συμβόλαιο με την Τζούλιαν. Καθώς λοιπόν η Αλίσια επέστρεφε στην Εστία, την καλωσόρισε ο πατέρας της ο οποίος είχε φύγει αρκετά χρόνια πριν. Ήταν ένας από τους ανθρώπους που την ενθάρρυνε σιωπηλά σε κάθε ευκαιρία και της έλεγε πόσο απίθανα όμορφη ήταν. Όταν τη συνάντησε, την καλωσόρισε στην Εστία και της είπε πως όλα ήταν καλά. Άσχετα με το ποια διάσταση χρόνου και χώρου ήταν, άσχετα με το ποια εμπειρία είχε, ήταν είτε εκείνη που εκφόβιζε είτε αυτή που την εκφόβιζαν. Είτε ήταν το τέλειο άτομο είτε το άτομο που σκεφτόταν πως ήταν εντελώς ατελής, όλες τους ήταν μέρη τού ίδιου πνεύματος. Όλες ήταν αντανακλάσεις τού ίδιου φωτός. Η Αλίσια πήρε ένα υπέροχο μάθημα. Όλο το μάθημα ήταν φως. Βρείτε το φως όπου κοιτάζετε και θα βρεθείτε στην Εστία. Ό,τι φοβάστε στη ζωή σας, ίσως αποτελεί μέρος σας σε κάποια άλλη εκδοχή τού εαυτού σας.
Απολαύστε το ταξίδι αγαπημένοι μας και να ξέρετε πώς βρίσκεστε εντός στόχων. Με τη μεγαλύτερη τιμή όλων, σας χαιρετώ και σας ζητώ να φέρεστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό. Να φροντίζεστε μεταξύ σας και να παίζετε αυτό το παιχνίδι όμορφα μαζί. Είμαι η Μερλία. Ελάτε να με δείτε καμία φορά.
Espavo.
_____________________________________________
Χαιρετισμούς αγαπημένοι μας.
Είμαι ο εΜ. Θέλω να συμπληρώσω κάτι στο προηγούμενο μήνυμα που έδωσε η Μερλία. Αν μπορέσετε να καταλάβετε ποιοι είστε σε όλες τις διαστάσεις χρόνου και χώρου, θα κατανοήσετε την τελειότητά σας ως ψυχή. Όχι, δεν μπορείτε να κοιτάξετε στον καθρέφτη και να δείτε την τελειότητά σας. Δεν μπορείτε να κάνετε μια απογραφή όλων των καλών και κακών κομματιών σας και να βρείτε την τελειότητά σας, επειδή προσποιείστε ότι είστε άνθρωποι. Διαιρείστε σε 11 διαφορετικές εμπειρίες, κρύβοντας ένα μικρό κομμάτι αυτής της τελειότητας σε κάθε μια από αυτές. Το σημαντικό που πρέπει να γνωρίζετε είναι πως τώρα βρίσκεστε στην πέμπτη διάσταση ως συλλογικότητα και οι άνθρωποι αρχίζουν να εγκλιματίζονται. Είναι δυνατόν να αρχίσετε να διαλύετε τους τοίχους (σ.τ.μ. που χωρίζουν τους 11 εαυτούς σας) και να διεκδικείτε την τελειότητά σας σε όλες τις διαστάσεις χρόνου και χώρου.
Επανένωση με την Τελειότητά σας
Αυτό συμβαίνει όταν φεύγετε. Όταν πεθαίνετε και αφήνετε το φυσικό σας σώμα, η τελειότητά σας ενώνεται. Εμείς το βρίσκουμε συναρπαστικό γιατί μερικές φορές υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ κάποιου στην άλλη πλευρά τού πέπλου που έχει πεθάνει και κάποιου που εξακολουθεί να βρίσκεται στη Γη και αυτή η επικοινωνία δεν μοιάζει να είναι σωστή επειδή δεν είναι το άτομο που ξέρατε. Ξέρατε κάποιον θυμωμένο. Ξέρατε κάποιον που είχε δυσκολίες και προκαταλήψεις. Ενώ στην πραγματικότητα είναι όμορφος και τέλειος. Αυτό γίνεται γιατί επιστρέφει με την τελειότητά του. Τι θα χρειαζόταν για να αρχίσετε να βλέπετε την τελειότητα σε όλους; Αν δεν μπορείτε να τη δείτε στον εαυτό σας, πώς μπορείτε να τη δείτε στους άλλους; Καθώς κοιτάτε τους άλλους και τις ατέλειές τους, μορφές ομορφιάς και τέτοια πράγματα μπορεί να κρύβονται σε άλλες διαστάσεις χρόνου και χώρου. Αυτό είναι που συμβαίνει και καθώς θα αρχίσετε να το κατανοείτε αυτό, θα καταλάβετε πως μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο σας. Όταν αρχίσετε να βλέπετε την τελειότητα γύρω σας, θα δείτε πως και η ατέλεια είναι κάτι υπέροχο και όχι λάθος.
Αυτή είναι μια από τις προκλήσεις τής πέμπτης διάστασης. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, δεν υπάρχει τέτοια διάκριση. Δεν υπάρχει η διττότητα και η πολικότητα που έπρεπε να έχετε στην τρίτη διάσταση ώστε να παίξετε αυτό το παιχνίδι. Ναι, οι άνθρωποι εξακολουθούν να βλέπουν τις πραγματικότητες της τρίτης διάστασης και να επαναφέρουν τους παλιούς κανόνες, γιατί είναι φυσιολογικό να αντιστέκονται στις αλλαγές. Οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα ως καλά ή κακά, πάνω και κάτω, σωστά και λάθος και αυτή τη στιγμή αυτό προκαλεί τεράστιους διαχωρισμούς στον πλανήτη σας. Τι θα χρειαζόταν για ξαναενωθούν αυτά; Τι θα χρειαζόταν για να επαναφέρετε την ενέργειά σας; Αυτή είναι η ερώτηση που σας κάνουμε. Εγώ, ως ισορροπημένη ενέργεια, δεν είμαι αρσενικός ή θηλυκός. Φέρω και τις δύο ενέργειες και βασίζομαι και στις δύο γιατί μαζί δίνουν απίστευτη ενδυνάμωση. Και οι δύο έχουν απίστευτα χαρακτηριστικά που οι άλλοι δεν μπορούν να έχουν. Τι θα γίνει αν όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να το κάνουν αυτό; Θα αρχίσετε να επιστρέφετε στην τελειότητα του λευκού φωτός που είστε στην πραγματικότητα. Ξέρετε βαθιά μέσα στην ψυχή σας πως είστε τέλειοι. Το ξέρατε από παιδιά. Έπρεπε να μάθετε ότι είστε ατελείς. Πολύ απογοητευτική εμπειρία.
Κι αν το χάσετε τώρα αυτό; Αυτό είναι που σας προκαλούμε όλους να κάνετε στους επόμενους μήνες. Βρείτε τρόπους να ανακαλύψετε την τελειότητα στα πάντα, ακόμα και στους εχθρούς σας. Αν έχετε, ακόμα και ανθρώπους με τους οποίους διαφωνείτε εντελώς. Βρείτε ένα μικρό κομμάτι αυτής της τελειότητας, ένα μικρό κομμάτι αυτού του λευκού φωτός που φέρατε από την Εστία και αυτό θα το θέσει σε κίνηση πολύ σύντομα. Να ξέρετε πως ο κόσμος σας αλλάζει ταχύτατα. Είναι αυτή η ταχύτατη αλλαγή που κάνει τους ανθρώπους να διαχωρίζονται, να είναι οργισμένοι, απογοητευμένοι, να νιώθουν αδύναμοι. Μπορείτε να το αγκυρώσετε αυτό με την αγάπη που φέρετε βαθιά μέσα σας όλοι και σας καλωσορίζουμε να παίζετε το παιχνίδι όπου προσποιείστε ότι είστε άνθρωποι και να αλλάξετε τον φόβο σε αγάπη.
Να φέρεστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό αγαπημένοι μας και να φροντίζεστε μεταξύ σας. Να παίζετε το παιχνίδι όμορφα μαζί. Είστε όλοι κομμάτια των άλλων. Να απολαμβάνετε τη διαδρομή.
Είμαι ο εΜ και σας αγαπώ.
Espavo.
Η λέξη Espavo είναι αρχαίος χαιρετισμός από τη Λεμουρία και σημαίνει “Σε ευχαριστώ που αναλαμβάνεις τη δύναμή σου”.
Μετάφραση: Νίκος Πνευματικός
Copyright espavo.org
Αυτές οι πληροφορίες δημιουργήθηκαν για να κυκλοφορούν και να διανέμονται ελεύθερα ολόκληρες ή τμήματά τους αρκεί να περιλαμβάνουν τις λέξεις: “Copyright espavo.org“
Ευχαριστούμε για την βοήθειά σας να διαδώσουμε το Φως!