Απρίλιος 2025

Ο Κεραμικός Άγγελος

Χαιρετισμούς από το σπίτι, αγαπημένοι μας άνθρωποι.

Είμαι η Ζάντρια και θέλω να σας πω μια ιστορία. Αυτή είναι μια ιστορία ενός νεαρού κοριτσιού που μεγαλώνει στον σημερινό κόσμο.

Γνωρίστε τη Σκάιλαρ, μια 9χρονη που έχει λαμπρή ενέργεια και ακούει στο όνομα Σκάι. Το όνομα της ταιριάζει, καθώς τα μεγάλα μπλε μάτια της φωτίζουν το δωμάτιο όταν μπαίνει. Είναι το μικρότερο από τα τρία παιδιά της οικογένειας Ρέντφορντ. Η Σκάι έφερε ένα νέο φως σε αυτή την αγαπημένη οικογένεια, καθώς ήρθε με μια σαφή κατεύθυνση από το πνεύμα της ως προς το τι ήλπιζε να πετύχει σε αυτή την ενσάρκωση. Αλλά, φυσικά, δεν το θυμόταν αυτό και απλώς προσπαθούσε να βρει τον δρόμο της για να χωρέσει σε έναν κόσμο μιας 9χρονης. Τα δύο αδέρφια της είναι πολύ μεγαλύτερα από την Σκάι, τους χωρίζουν 11 και 9 χρόνια. Οι γονείς της πίστευαν ότι η οικογένειά τους είχε ολοκληρωθεί πριν έρθει εκείνη.

Η μητέρα τής Σκάι πάντα ήλπιζε για ένα κορίτσι, αλλά ήταν πολύ χαρούμενη και αρκετά απασχολημένη με τα δύο αγόρια. Αγαπούσε πολύ την οικογένειά της. Στη συνέχεια, απροσδόκητα βρέθηκε έγκυος σε ηλικία 41 ετών. Όλοι, συμπεριλαμβανομένου του γιατρού της, ανησυχούσαν βαθιά γιατί είχε προβλήματα με την τελευταία εγκυμοσύνη και της είπαν ότι δεν μπορούσε να κάνει άλλα παιδιά. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε την άφιξη της Σκάι.

Από την αρχή της ζωής της η Σκάι ήταν ένα πολύ χαρούμενο παιδί. Ήταν πάντα αυτή που μπορούσε να βρει τη φωτεινή πλευρά οποιασδήποτε κατάστασης και η μητέρα της ήταν πολύ περήφανη για αυτήν. Η μητέρα της ήταν αυτή που την καταλάβαινε πραγματικά και τη βοήθησε στις δύσκολες στιγμές της ζωής της. Μοιράστηκε ανοιχτά ιστορίες της ζωής της και έδωσε στην Σκάι μια έντονη αίσθηση αυτοεκτίμησης, αυτοπεποίθησης και υπερηφάνειας. Ήταν 11 ετών όταν η μητέρα της αρρώστησε βαριά. Όταν ήταν μόλις 12 ετών, η μητέρα της πέθανε και η Σκάι έχασε το χαμόγελό της.

Η Σκάι ένιωθε απελπισμένη και εγκαταλελειμμένη μετά από αυτό, και δεν μπορούσε να βρει κανένα νόημα στη ζωή της. Αν και δεν κατηγορούσεε τη μητέρα της, η Σκάι δυσκολευόταν να χαμογελάσει. Η φωτεινή πλευρά της ζωής που πάντα έβρισκε, είχε ατονήσει. Οι δάσκαλοί της ανησυχούσαν για εκείνη καθώς είδαν αυτή τη δραστική αλλαγή. Ακόμη και ο σύμβουλος που είδε βοήθησε ελάχιστα. Ο πατέρας της προσπάθησε να την πλησιάσει, αλλά δεν τη βοήθησε και πολύ. Περνούσε τη δική του θλίψη για τον χαμό της συζύγου του και ένιωθε κενός μέσα του. Έτσι κι αλλιώς πάντα υπήρχε μια μικρή απόσταση μεταξύ της Σκάι και του πατέρα της. Ήθελε να έχει πάντα τον έλεγχο κι εκείνη συχνά επαναστατούσε εναντίον αυτής τη κατάστασης. Η ζωή της Σκάι στα χρόνια που ακολούθησαν ήταν σαν άδεια βήματα μέσα στην άμμο του χρόνου.

Τέσσερα χρόνια πέρασαν γρήγορα και τα μαύρα σύννεφα παρέμεναν. Ο μεγαλύτερος αδερφός της Σκάι μετακόμισε από το σπίτι και η δυναμική της οικογένειας άλλαξε ξανά. Ήταν ο μόνος στην οικογένεια που φαινόταν να σχετίζεται μαζί της και να την καταλαβαίνει. Μετά από αυτό, η Σκάι ένιωσε ακόμα πιο άδεια καθώς έψαχνε να βρει νόημα στη ζωή της. Πλησιάζοντας πλέον τα 16 της χρόνια, οι φίλες της ενθουσιάστηκαν με τη ζωή, με τα αγόρια και τη διασκέδαση. Εκείνη όμως δεν αισθανόταν το ίδιο και λίγα πράγματα φαινόντουσαν ότι μπορούσαν να φωτίσουν αυτά τα όμορφα μπλε μάτια που κάποτε φώτιζαν το δωμάτιο.

Μια μέρα ο πατέρας της ανέθεσε στην Σκάι την εργασία να καθαρίσει παλιά αντικείμενα από το γκαράζ. Της ήταν δύσκολο, γιατί τα ρούχα της μητέρας της ήταν ανάμεσα στα κουτιά που έπρεπε να ξεκαθαρίσει. Δάκρυα χύθηκαν καθώς θυμήθηκε τα αγαπημένα ρούχα της μητέρας της και τα παλιά βιβλία που κράτησε. Μερικά ήταν σχολικά βιβλία από τις μέρες του κολεγίου της, μαζί με επετηρίδες από το γυμνάσιο που έδειχναν πόσο έμοιαζε η Σκάι στη μητέρα της στα νιάτα της. Μερικές φορές ένιωθε ότι η μητέρα της κοιτούσε πάνω από τον ώμο της και συχνά γύριζε για να δει αν ήταν εκεί. Η Σκάι μπορούσε ακόμα να ακούσει τη φωνή της μητέρας της τόσο καθαρά σαν να ήταν χθες.

Καθώς η Σκάι καθάριζε τα υπόλοιπα κουτιά που έπρεπε να δωρίσει, άκουσε τη φωνή της μητέρας της να λέει: «το μικρό κουτί». Η Σκάι κοίταξε τριγύρω αλλά δεν είδε κάτι σαν μικρό κουτί, έτσι τελείωσε την εργασία της και μπήκε μέσα για να ετοιμάσει το δείπνο. Σκέφτηκε ότι πρέπει να το είχε φανταστεί. Αργότερα πήγε για ύπνο αλλά ξύπνησε στις 3 το πρωί με τα γεγονότα της ημέρας να τρέχουν στο μυαλό της. Τι να σήμαιναν οι λέξεις, «το μικρό κουτί;» Προσπάθησε να ξανακοιμηθεί αλλά μάταια.

Τελικά, η Σκάι σηκώθηκε, βρήκε έναν φακό και πήγε στο γκαράζ να ψάξει ξανά για αυτό το μυστηριώδες μικρό κουτί που στοίχειωνε τις σκέψεις της. Για άλλη μια φορά, έψαξε ανάμεσα στα κουτιά με τα ρούχα και τα βιβλία που είχε αφήσει πίσω της η μητέρα της. Ήταν όλα στοιβαγμένα κοντά στην πόρτα του γκαράζ, έτοιμα να τα παραλάβει μια τοπική φιλανθρωπική οργάνωση. Αφού έψαξε κάθε ένα από αυτά, δεν βρήκε τίποτα. Μετά απ’ αυτό ήταν έτοιμη να επιστρέψει στο κρεβάτι. Αλλά καθώς έφευγε από το γκαράζ, έστρεψε τον φακό της στα άδεια πλέον ράφια όπου είχαν αποθηκευτεί αυτά τα κουτιά. Και εκεί σε μια γωνία, η Σκάι είδε ένα κασκόλ που της είχε ξεφύγει. Έπρεπε να σταθεί σε ένα σκαμπό για να το φτάσει, καθώς ήταν στη πίσω γωνία ενός πάνω ραφιού. Θα το τοποθετούσε στα κουτιά για δωρεά όταν παρατήρησε ένα μικρό κουτί από χαρτόνι κάτω από αυτό.

Η Σκάι ένιωσε ένα ρίγος να κυλά σε όλο της το σώμα. Τα δάκρυα άρχισαν ξανά να τρέχουν καθώς ισορροπούσε προσεκτικά στο σκαμπό φτάνοντας το κουτί. Ένιωθε σχεδόν σαν τα χέρια κάποιου να τη σταθεροποιούν. Κατεβαίνοντας, κάθισε στο πάτωμα κοιτάζοντας το κουτί εν αναμονή. Ένιωθε τη μητέρα της παντού γύρω της. Αν και ήταν ακόμα λίγο δύσπιστη, η Σκάι άνοιξε αργά το κουτί. Δεν είδε τίποτα παρά μόνο βαμβακερές μπάλες. Απογοητευμένη, η Σκάι έβαλε τα δάχτυλά της στο βαμβάκι και ένιωσε κάτι από κάτω. Στη συνέχεια έβγαλε έναν όμορφο, λεπτό, κεραμικό άγγελο περίπου πέντε εκατοστά σε ύψος. Το βαμβάκι ήταν εκεί για να τον προστατεύει.

Κάθισε εκεί για πολλή ώρα απλά κοιτώντας τον, με πολλά δάκρυα να κυλούν τώρα. Η Σκάι ήξερε ότι αυτό ήταν κάτι το ιδιαίτερο από τη μητέρας τη και ήταν πολύ χαρούμενη που το βρήκε. Χρησιμοποίησε το κασκόλ για να σκουπίσει τα δάκρυα που κυλούσαν. Θα τον κρατούσε για πάντα ως ενθύμηση της μητέρας της. Η Σκάι έβγαλε τις βαμβακερές μπάλες και τις τοποθέτησε στο πάτωμα δίπλα της, προετοιμάζοντας να ξαναβάλει τον άγγελο στο κουτί για ασφαλή φύλαξη. Τότε ήταν που βρήκε το διπλωμένο χαρτί στο κάτω μέρος του κουτιού, ένα χειρόγραφο σημείωμα της μητέρας της.

Η ημερομηνία στο πάνω μέρος ήταν οκτώ χρόνια πριν γεννηθεί η Σκάιλαρ, ένας χρόνο μετά τη γέννηση του μικρότερου αδερφού της. Η Σκάι έτρεμε καθώς διάβαζε το σημείωμα.

Αυτό είναι για την κόρη μου. Πάντα ήξερα ότι θα αποκτούσα μια κόρη και τώρα ξέρω ότι αυτό δεν θα συμβεί σε αυτή τη ζωή λόγω ιατρικών επιπλοκών. Αυτός ήταν ένας άγγελος που είδα και αγόρασα για να της υπενθυμίσω πόσο ξεχωριστή είναι. Ήλπιζα να της το δώσω στα 16α γενέθλιά της καθώς θα γινόταν γυναίκα. Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι μια μέρα μπορεί να βρει τον δρόμο της στη ζωή μου ίσως ως εγγονή ή σε άλλη μορφή. Ελπίζω ότι αυτός ο άγγελος θα βρει το δρόμο του προς εκείνη κάποια στιγμή στη ζωή της. Θα την παρακολουθεί και θα είναι ένας δίαυλος για όλη την αγάπη που θα ήθελα να της είχα δώσει. Θα πρέπει να ξέρει ότι όλοι οι άγγελοι του ουρανού είναι πολύ υπερήφανοι για αυτήν όσο κι εγώ.

Το είχε υπογράψει η μητέρα της. Η Σκάι κρατούσε προσεκτικά το κουτί καθώς έτρεξε στο σπίτι ξυπνώντας τον πατέρα της από έναν βαθύ ύπνο. Ανάμεσα στα δάκρυά της, του έδειξε τον άγγελο και το σημείωμα. Ο πατέρας της δεν ήξερε ποτέ ότι η γυναίκα του το είχε κάνει αυτό. Η Σκάι δεν ξανακοιμήθηκε εκείνο το βράδυ, αλλά δεν είχε σημασία, καθώς το φως είχε επιστρέψει μαγικά στα μάτια της για άλλη μια φορά. Είχε βρει ένα νέο μέρος για να παραμείνει η μητέρα της στη ζωή της. Εκείνο το βράδυ η Σκάι έμαθε το μυστικό του θρήνου.

Η Σκάι κράτησε αυτόν τον άγγελο σε όλη της τη ζωή και μάλιστα τον επισκεύασε μια φορά όταν ένα από τα φτερά του έσπασε από πτώση. Η Σκάι έγινε διάσημη ψυχολόγος και συγγραφέας που ειδικεύεται στον τομέα του θρήνου. Με τα δώρα της άγγιξε τις ζωές πολλών, μικρών και μεγάλων. Όταν τελικά αποφοίτησε από το γήινο επίπεδοσε ηλικία 84 ετών, η τελευταία της επιθυμία και διαθήκη ανέφερε ότι ο κεραμικός άγγελος θα έπρεπε να περάσει στην δισέγγονή της στα 16α γενέθλιά της. Αυτό που δεν ήξερε η Σκάι είναι ότι η δισέγγονή της ήταν η μετενσάρκωση της μητέρας της, οπότε ο κύκλος της αγάπης είχε πλέον ολοκληρωθεί.

Εγώ, η Ζάντρια, προσέχω τη γυναικεία ενέργεια σε όλους σας. Ενθαρρύνω αυτή την όμορφη ενέργεια να ανθίσει και να ακμάσει στη Γη. Άνδρες ή γυναίκες, όλοι πρέπει να ξέρετε πόσο ξεχωριστοί είστε και ότι η θηλυκή ενέργεια αναδύεται τώρα στη Γη. Επιτρέψτε στον κεραμικό άγγελο να είναι μια εν-θύμηση της αγάπης μας για εσάς.

Μην ξεχνάτε να φέρεστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό, να φροντίζεστε μεταξύ σας και να παίζετε όμορφα μαζί.

Σας αγαπώ,

Ζάντρια

Μια σημείωση από τον Στηβ: Αν και η Ζάντρια επαναδιατύπωσε αυτήν την ιστορία για να μιλήσει για τον θρήνο, πρόκειται για αληθινή ιστορία. Τον άγγελο άφησε πίσω η σύζυγός μου η Μπάρμπαρα πριν από πολλά χρόνια, σε ένα μικρό κουτί με ένα σημείωμα για την εγγονή της. Μόλις πρόσφατα βρέθηκε και δόθηκε στον νόμιμο κληρονόμο του. Είμαι σίγουρος ότι η Μπάρμπαρα χαμογελάει.

Η λέξη Espavo είναι αρχαίος χαιρετισμός από τη Λεμουρία και σημαίνει “Σε ευχαριστώ που αναλαμβάνεις τη δύναμή σου”.

Μετάφραση: Νίκος Πνευματικός

Copyright espavo.org

Αυτές οι πληροφορίες δημιουργήθηκαν για να κυκλοφορούν και να διανέμονται ελεύθερα ολόκληρες ή τμήματά τους αρκεί να περιλαμβάνουν τις λέξεις: “Copyright espavo.org“

Ευχαριστούμε για την βοήθειά σας να διαδώσουμε το Φως!