Maart 2001

Mr. Mike
En de magische fiets…

Van Steve:

Lichtwerkers over de hele wereld hebben het gevoel of hun verbinding verbroken is en zijn niet zeker over de oorzaak daarvan. Op de een of andere manier weten we dat het goed is, maar de leiding waarmee we vertrouwd waren schijnt nu een stukje verder weg te zijn. Als we de staat van hogere trilling binnenstappen, komen we tot de ontdekking dat de verhouding met onze leiding is veranderd. Onze verbinding met ons Hogere Zelf wordt sterker en onze gidsen doen een stapje terug om ons de ruimte te geven die kracht op te pakken.

De Groep heeft het reeds eerder gehad over de integratie van spirit, in het verhaal van Ana en de Vogel van augustus vorig jaar Maar nu we een beetje gewend beginnen te raken aan onze innerlijke leiding, komt er een energiegolf die een kracht met zich meebrengt die we op Aarde nog nooit eerder hebben gezien. Sommigen zullen deze kracht moeiteloos opnemen terwijl anderen deze overgang naar kracht veel moeilijker zullen vinden. Dit hoeft echt geen probleem te zijn, want uiteindelijk zullen we ons allemaal aan deze nieuwe energie aanpassen. Maar in die tussenliggende tijd heerst er verwarring over hetgeen er gebeurt en waarom.

In deze live channeling tijdens het seminar “Meesterschap over het Zelf” in Attleboro, Massachusetts, laat de Groep ons hun perspectief zien op deze vreemde situatie waarin we ons nu bevinden. Het verhaal van Meneer Mike laat zien dat de evolutie waarvan we hebben gedroomd, ons soms in verwarring brengt als die zich begint te manifesteren.

De Groep spreekt met dezelfde woorden tot vele mensen. Zij doen dat via codes, herhalende cijfers, patronen, trillingsklanken en hun vreemde gebruik van de Engelse taal. Toen ik deze boodschap uitsprak werd ik me bewust dat het verhaal van Meneer Mike een geweldige hoeveelheid codes bevat. Niets om bang voor te zijn, het is gewoon een manier waarop zij met dezelfde woorden tot velen spreken. Kijk maar eens hoe ze tot jou spreken.

Van de Groep

Groeten van Thuis.

Wij houden zo veel van jullie. We kijken de zaal rond en we zien onze spirituele familie. Verbaast het jullie om te horen dat we jullie familie zijn? Jullie hebben ons hier vele malen naar toe geroepen en wij hebben daar altijd op gereageerd. Beseffen jullie dat jullie degenen zijn die dit kleine energiegebied hebben gecreëerd dat bezig is alles-dat-is te veranderen? Jullie kijken naar jezelf en denken dat jullie alleen zijn. Jullie kijken naar jezelf en denken dat jullie met zo weinigen zijn. Sommigen van jullie hebben zich afgevraagd “Waarom ben ik hier? Waarom ben ik op deze vreemde plek?” En wij zeggen dat jullie namen op deze stoelen stonden geschreven en dat wij de ruimte voor jullie vrijhielden, lang voordat jullie hier kwamen. Wij zegenen jullie omdat jullie naar de oproep hebben geluisterd want dat was jullie eigen keuze. Wij danken jullie dat jullie de moed hebben om naar je hart te luisteren want jullie zijn degenen die dit alles in gang hebben gezet. Jullie zijn degenen die de daad bij het woord hebben gevoegd. Onze intentie is sterk maar met alle kracht die we aan deze kant van de sluier bezitten, is het voor ons niet mogelijk om die ene kleine stap te zetten die het in jullie wereld brengt. Engelen scheppen door de grootsheid van mensen te reflecteren. Er zijn momenten waarop we vlak naast jullie staan om jullie ideeën te geven. Maar jullie zijn de tovenaars. Jullie zijn degenen die de magische scheppingskracht bezitten, die jullie begrip ver te boven gaat. Eerst met je gedachten die daarna worden gevolgd door je handelingen. Ach, maar jullie weten dat, want jullie her-inneren je dat nu weer. Jullie zijn degenen die dat in beweging beginnen te zetten door jullie doelbewuste intenties en handelingen. Wij zijn er zo trots op om getuige te kunnen zijn van deze evolutie.

Het optrekken van de “bellen van biologie”

We willen het vandaag met jullie hebben over de verandering van energie, want er heeft weer een verandering plaatsgevonden. Iedereen heeft het gevoeld. We vertellen jullie nu dat het speelveld geëgaliseerd is, want jullie zullen spoedig op een dimensionaal niveau veel dichter bij spirit zijn. Het geworstel om jullie op dit niveau te brengen, heeft voor jullie vele jaren van inspanning betekend. Jullie aardse lichaam is door vele, vele aanpassingen gegaan en dat zal steeds verder gaan want het is het dichtste van al jullie lichamen. Het is het meest fysieke, driedimensionale deel van jullie. Dat lichaam doet het goed. Jullie kunnen jezelf feliciteren. Jullie kunnen je lichaam feliciteren. Eer je fysieke lichaam want deze “bellen van biologie” waren oorspronkelijk niet ontworpen om jullie zover te brengen, want jullie zouden hier niet meer geweest zijn en toch zijn jullie hier. Jullie beginnen nu je vleugels uit te spreiden. Jullie zijn nu menselijke engelen aan het worden. Wat een vreugde. Wat een sensatie. Wij hopen dat jullie er net zo veel plezier aan beleven als wij.

Het spelen van gids-engel

Jullie hebben vandaag voor gids gespeeld en jullie hebben de frustratie kunnen zien die wij aan onze kant van de sluier soms voelen, want we praten vaak tegen jullie. We raken jullie aan. Wij strelen jullie wangen. Wij omhelzen jullie met onze wijdopen gespreide vleugels en het enige wat jullie soms voelen is kippenvel op je armen. Wij zijn altijd bij jullie en we fluisteren in jullie oren “Wij zijn hier, wij zijn hier, wij zijn hier.” Luister goed, maar niet met je oren. Luister met je hart, want dat is de manier waarop wij tot jullie spreken. We zijn zo blij met die ogenblikken waarop we daadwerkelijk met de trilling kunnen spelen die door je oren wordt opgepakt, want met die oren zijn jullie gewend om te luisteren.

In je kracht stappen

Er is veel veranderd. Jullie voelen dat op vele dimensionale niveaus. De komende maanden zullen jullie veel gaan voelen, want er komt verandering in de manier waarop mensen reageren op hun omgeving. Dat zal uiteindelijke voor jullie allemaal volkomen veranderen. Jullie zullen ontdekken dat sommigen heel gemakkelijk in hun kracht gaan staan en dat anderen dit niet zo makkelijk doen. Sommigen zullen erin stappen en op magische wijze hun werkelijkheid overeenkomstig hun hoogste wensen, voor hun ogen creëren. Dat zal in een oogwenk plaatsvinden. Anderen zullen steeds opnieuw proberen om vooruit te komen en alleen maar weerstand ondervinden, alleen maar tot de ontdekking komen dat de dingen niet bij elkaar komen, alleen maar ontdekken dat hetgeen ze creëren niet datgene is wat ze zich hadden voorgesteld. Oordeel daarover alsjeblieft niet want je zult je eigen groei alleen maar vertragen. We willen jullie eraan her-inneren dat spirituele wedijver de voornaamste oorzaak was die tot de vernietiging van Atlantis heeft geleid. Degenen die steeds maar weer weerstand ondervinden, zijn mensen die in het belangrijkste deel van hun lessen zitten. Het zijn degenen die ervoor gekozen hebben om te blijven, lang nadat hun contract afgewerkt was en door hun verandering zullen vele deuren voor iedereen op Aarde opengaan.

Het veranderen van perspectief, van ondervinding van weerstand naar handeling en verantwoording is wellicht de moeilijkste verandering en de zwaarste levensles. Steek je hand naar hen uit, alleen maar om hen in evenwicht te houden en aan te moedigen, maar niet om hen te ondersteunen, want dat hebben ze niet nodig. Jullie dragen allemaal de zaden van de kracht van grootheid in je, wat jullie God noemen. Want jullie zijn geen deel van God, jullie zijn het geheel van God en jullie dragen die scheppingskracht in je, juist op dit moment dat jullie in deze zaal zitten.

Het accepteren van je nieuwe kracht ~ Geen geheimen meer

Ah, de sluier functioneert zo goed. Er zullen tijden komen waarop jullie aan de andere kant zullen zijn, en wanneer jullie dan Thuis zijn zullen jullie met elkaar lachen en grapjes maken en zeggen: “Is het niet verbazingwekkend dat jij en ik daar waren, dat we meningsverschillen hadden en dat we ons niet konden her-inneren wie we waren? Was dat niet leuk?” Op het moment zelf zal het niet leuk zijn maar jullie zullen het je her-inneren, want zo hebben jullie het script voor het Spel geschreven. En op de momenten waarop jullie alleen zijn, de momenten waarop jullie niet kunnen zien wie je bent, de momenten waarop jullie je in de steek gelaten voelen, zitten wij bij jullie met onze armen wijd open en hullen jullie in onze liefde, maar jullie kunnen dat niet voelen. Weet dat wij er zijn, je vasthouden en in je oor fluisteren dat we er zijn. Wij zijn bij jullie en voelen wat jullie voelen. En als we jullie ook maar heel eventjes kunnen aanraken, zullen jullie je die aanraking her-inneren. Jullie zullen dat dan voor altijd met je meedragen, want door die ene, kleine aanraking zullen jullie je Thuis hebben her-innerd. Dan zullen jullie bij het glimlachen naar anderen die fonkeling in je ogen hebben, je tanden zullen opflitsen, het licht zal uit je ogen stralen en jullie zullen anderen aanraken, want jullie zijn nu menselijke engelen geworden. Jullie zullen leren die kracht binnenin je zelf te dragen en dat is een moeilijke stap voor mensen. Jullie doen het heel goed. Geef jezelf de vrijheid. Geef jezelf vaak een schouderklopje. Geef jezelf de ruimte om fouten te maken en leer hoe je die nieuwe kracht moet dragen. Geef jezelf de ruimte om mens te zijn, want juist in dat menszijn ligt jullie grootste manifestatie als eindige delen van de oneindige schepper. Dat is wat jullie zijn en jullie beginnen gebruik te maken van die kracht, die jullie geboorterecht is. Jullie beginnen deel te nemen aan die ene geest van Eenheid. In Eenheid bestaan er geen geheimen meer. Jullie zullen heel vaak anderen hulp bieden, maar neem niet de verantwoording voor hun geluk of hun blijdschap of hun handelingen. Die verantwoording is een reflectie van hun eigen ware kracht. Moedig die kracht in anderen aan en neem die niet langer van hen over.

Dit is een tijd om over te gaan tot daden. Het is nu de tijd om in je passie te stappen, want jullie doen het goed en jullie hebben die passie reeds jaren gevoeld. Velen van jullie hebben die energie heel lang vastgehouden en op dit moment gewacht. Wel, raad eens? Dat moment is nu aangebroken. Jullie hoeven niet langer te wachten. Jullie hebben dat tot stand gebracht. Daarom hebben jullie gevoeld dat er aan jullie getrokken werd en het is voor ons een grote eer om in de aanwezigheid te kunnen zijn van degenen die het Spel hebben veranderd. Jullie hebben ervoor gezorgd dat dit gebeurde, niet wij. Er bestaat maar één regel op het Speelbord van de Vrije Keuze. “Er zal vrije keuze zijn in alle zaken.” Jullie mogen ervoor kiezen om je te verstoppen, jullie mogen ervoor kiezen om te zoeken, jullie mogen ervoor kiezen om het Spel helemaal niet te spelen. Jullie mogen ervoor kiezen om jezelf te zien als beperkt wezen dat alleen maar tot een bepaald niveau kan gaan. Jullie mogen ervoor kiezen om jezelf te zien als iemand die altijd hulp van anderen nodig heeft om heel te worden. De gemakkelijkste manier om door die les heen te komen is om je tot anderen te richten die met soortgelijke lessen bezig zijn en hun verantwoorde hulp aan te bieden. Daarvoor zijn jullie opgeleid. Jullie zijn de menselijke engelen en er zullen momenten komen waarop jullie in het leven van mensen komen om hen slechts even aan te raken. En er zullen andere momenten komen waarop jullie met mensen in aanraking komen om jarenlang samen met hen door hun lessen te werken en een spiegel voor hen te zijn.

Jullie hebben ervoor gekozen om te blijven – Wat nu?

Jullie hebben de keus gehad om naar Huis te gaan. Ah, maar jullie hebben ervoor gekozen om te blijven en jullie zijn onlangs door een tijd van aanpassing aan de trilling gegaan. Zodoende hebben jullie je aangepast aan het feit dat jullie wellicht niet naar Huis gaan. Jullie hadden daar zo naar uitgekeken. Ah, maar de opwinding neemt nu de overhand en jullie zien dat er werk te doen is. Er zijn dingen te zijn, er zijn dingen te doen, er zijn mensen die geholpen moeten worden en er zijn levens die aangeraakt moeten worden. Er moet ruimte gecreëerd worden, want jullie zijn de meester-genezers en wanneer jullie voor andere mensen ruimte scheppen, waarin zij zich voldoende op hun gemak voelen om te veranderen en zichzelf te genezen, dan vinden jullie je ware passie. Lieverds, jullie zijn in je passie en je vreugde wanneer jullie die ruimte scheppen. Doe dat goed. Jullie zijn de facilitators van het licht en het licht dat jullie verspreiden, zal eeuwenlang gereflecteerd worden. Jullie eigen lichaam gaat door veranderingen heen die jullie naar een her-evolutie zullen leiden, want jullie verjonging is reeds begonnen. Zelfs in dit moment waarop we hier in deze zaal bij elkaar zijn, verouderen jullie niet. Jullie zijn van die krachtige wezens. Als wij die sluier maar eens eventjes voor jullie opzij zouden kunnen schuiven, dan zouden jullie dat begrijpen. Ah, maar als we dat zouden doen, zouden jullie waarschijnlijk ook naar Huis gaan, dus doen we het maar niet. In plaats daarvan zullen we jullie gewoon wat glimpjes laten zien van wat jullie volgens ons perspectief zijn. Eén van deze glimpjes willen wij op dit moment met jullie willen delen. En dat is het verhaal van Meneer Mike.

Het verhaal van Meneer Mike

Het verhaal begint met een jongetje van vier die Michael heet, een krachtige jonge knaap, want hij weet wie hij is. Kom bij Meneer Mike niet met schuldgevoelens aan want die zullen niet werken. Hij kijkt dwars door de illusie van macht door schuldgevoelens heen. Mike is hier in de derde dimensie om te leren. Mike is hier om mee te helpen de dingen te veranderen. Toen Mike vier was kreeg hij een geschenk. Het was voor Mike op dat moment geen geschikt geschenk, want Mike was nog niet groot genoeg om op de fiets die hij had gekregen te kunnen rijden, want de fiets was praktisch een volwassen fiets. Maar de fiets blonk en was nieuw en er kwamen lange linten uit de handvatten van het stuur en er zaten allemaal apparaatjes en snufjes op. Mike’s vader zei: “Mike, we zullen de fiets opbergen op de garagezolder, totdat je groot genoeg bent”. Mike zei: “Nee, alsjeblieft niet. Dit is mijn fiets. Ik wil de fiets kunnen zien.” Met grote tegenzin gaf zijn vader uiteindelijk toe. De fiets vond een nieuw thuis in een hoekje van de garage. Hij stond trots bij de deur, leunend op de standaard. Mike ging er dagelijks naar toe om te spelen, ondanks het feit dat hij niet groot genoeg was om bij de pedalen te kunnen. Zijn moeder zette een voetenbankje voor hem neer zodat hij op zijn fiets kon gaan zitten en daar zat hij dan uren te dromen. Gezeten op zijn magische fiets, voerde Michael’s fantasie hem naar verre plaatsen en prachtige reizen. Mike hield van die fiets, hoewel hij nog niet bij de trappers kon. Samen met zijn fiets maakte Mike vele reizen. Zijn ouders maakten zich soms zorgen om hem omdat hij zo veel tijd in de garage doorbracht. Mike bracht uren helemaal alleen met zijn fiets in de garage door, terwijl hij zich door zijn fantasie mee liet nemen naar vele prachtige bezienswaardigheden op de wereld. Mike had een grote fantasie. Op een dag, midden in de zomer, was Mike met zijn fiets in de garage aan het spelen toen hij merkte dat hij voor de eerste keer met zijn voeten bij de trappers kon. Net toen hij dat ontdekte, hoorde hij een stem vanuit de open garagedeur. “Ben jij Meneer Mike?” zei de stem. Mike keek om en zei: “Ja, ik heet Mike.” Daarop komt een oudere heer de hoek om en als hij volledig in het zicht staat zegt hij: “Ik ben je buurman. Ik heb je horen spelen. Ik heb lange tijd naar je geluisterd terwijl je plezier had en het geluid van sirenen en bellen maakte en in je verbeelding tegen je vrienden aan het praten was. En omdat ook ik veel tijd in mijn garage doorbreng, heb ik besloten om naar je toe te komen en je te ontmoeten. Ik heet Henry Danman en ik ben je buurman. Ik ben je vriend.” Mike is hierover een beetje beduusd want hij was nog in zijn fantasiewereld. Terwijl Mike eventjes uit zijn fantasiewereld komt, komt hij van zijn voetenbankje af en gaat naar meneer Danman toe. Terwijl hij zijn hand naar de oudere man uitsteekt zegt hij: “Meneer Danman, ik ben uw buurjongen en het is leuk om u te ontmoeten.” Op dat moment glimlacht meneer Danman stralend naar hem en Mike is voor altijd veranderd. Een ogenblik staat Mike verbluft naar hem te kijken. Hij weet niet wat hij moet zeggen. Hij weet niet wat hij voelt. Hij weet niet wat dit allemaal betekent. Henry Danman glimlacht, schudt de hand van de jongeman en zegt: “Zeg maar Henry.” Mike antwoordt: “Ik mag geen Henry tegen oudere mensen zeggen maar ik kan u meneer Danman noemen.” Hij zegt: “Dat is goed dan. Ik wil alleen maar dat je weet dat ik meestal in de garage hiernaast ben en dat je altijd binnen kunt lopen om te praten. Onze garages liggen naast elkaar. Maar ik wilde even langskomen om kennis te maken met meneer Mike, want ik heb zoveel van je gehoord.” Daarna gingen de twee mensen uit elkaar om terug te gaan naar hun eigen garage. Na enkele dagen krijgt Mike’s nieuwsgierigheid de overhand. Hij gaat al snel naar de open garagedeur van zijn buurman Henry Danman. Mike kijkt voorzichtig om de hoek en ziet hem achter in de garage in zijn met vele kussens gevulde stoel zitten lezen, met zijn rug naar de deur toe. Zonder zich om te draaien zegt Henry Danman: “Ik heb het gevoel dat Meneer Mike daar is, heb ik het goed?” “Ja, meneer Danman ik ben het. Wat bent u aan het lezen?” “O, kom maar eens kijken” zegt Henry terwijl hij een stoel bijtrekt voor zijn jonge gast. “Ik zal je mijn reizen laten zien.” En het was hier op deze plek dat de twee mannen bij elkaar zaten en er een hechte band ontstond. Een band die al sedert lange tijd niet meer tot stand gekomen was. Want die dag vonden zij elkaar en vele dagen daarna ging Mike naar de garage van meneer Danman om te praten. Het gebeurde zelfs een keer dat meneer Danman naar Mike’s garage kwam om te luisteren naar de prachtige plaatsen waar Mike op zijn fiets naar toe ging. De twee mannen leerden elkaar kennen, opnieuw. Op een dag zegt Henry Danman tegen Mike: “Meneer Mike, ik wil je even zeggen dat het heel gemakkelijk is om met je te praten. Het is net of je geen kind bent.” Mike antwoordt: “Henry (want hij vind het nu makkelijk om hem Henry te noemen) Waarom kunnen wij zo praten? Hoe komt het dat wij zulke goede vrienden zijn? Wanneer ik het over je heb, vragen al mijn vrienden waarom ik toch zo om een oude man heen hang? Hoe komt dat?” Henry kijkt naar Mike en zegt: “Ik heb heel lang op je moeten wachten Michael. Ik was hier al vroeg. Ik heb deze ruimte voor je vrijgehouden, want wij zijn beslist al eens eerder vader en zoon geweest, alleen de laatste keer was het andersom Meneer Mike, en was jij de vader en ik de zoon. Deze keer kreeg ik de rol van de oudere man. Is het geen prachtig Spel wat we spelen?” Mike wist niet wat hij hiervan moest denken maar op de een of andere manier wist hij dat wat hij hoorde juist was. Veel te snel komt de dag waarop Mike volledig met zijn voeten bij de pedalen van zijn magische fiets kan. Zijn moeder en vader zijn hem in de straat aan het voorbereiden voor een echte fietstocht. Henry Danman kijkt aandachtig toe vanuit zijn eigen garage. Voor deze speciale gelegenheid heeft Henry Danman zijn grote stoel naar de rand van de garage geschoven. Hij zorgde ervoor dat hij niet buiten zijn garage kwam, want dat was niet zijn plaats. Dat was de plaats van Mike’s moeder en vader. Meneer Mike zat daar buiten nu stevig op zijn fiets. Henry Danman keek toe hoe Mike’s moeder en vader met hem mee holden en de fiets rechtop hielden. Meneer Mike schreeuwde zo hard hij kon “Niet loslaten, niet loslaten, niet loslaten.” En zij zeiden: “Maak je geen zorgen, wij zijn bij je. Wij zijn echt bij je.” “Maar niet loslaten hoor, niet loslaten.” “Dit is leuk, is dit niet leuk?” En Mike zegt: “Ja, het is leuk, maar niet loslaten hoor!” Na verschillende pogingen gaan zijn ouders om de beurt met hem de straat op en neer en houden de fiets stevig vast. Aan het eind van de dag ging Mike na het avondeten naar buiten, om op zijn fiets te zitten. Hij keek er een poosje naar en besloot toen weer naar binnen te gaan en televisie te gaan kijken. De fiets was op de een of andere manier veranderd. Enkele dagen later zijn Mike’s ouders weer voor hun huis in de straat bezig Mike te helpen met het leren fietsen. Zijn moeder zei: “Mike, zou het niet leuk zijn als je eens helemaal alleen probeerde te fietsen?” “Niet loslaten hoor, niet loslaten.” Toen ze volledig uitgeput waren, zeiden Mike’s ouders nog eens: “Als jij door wilt blijven gaan, zullen we je wel los moeten laten of zullen we het een andere dag nog eens proberen.” Meneer Mike haalde eens diep adem en zei: “Nee, ik denk dat ik er klaar voor ben, maar laat me dan alleen maar heel eventjes los, goed? En toen keek Mike naar Henry Danman. Henry glimlachte en gaf Mike een knipoog. Mike wist dat het tijd was om de volgende stap te zetten. En nog een keer renden Mike’s ouders naast zijn fiets. Deze keer lieten zij los. Meneer Mike zag de auto niet. Bij het ongeluk werd hij niet gedood; ook was hij niet ernstig gewond. Maar op het moment dat Mike zich opgewonden omdraaide om te zeggen: “Kijk mam, kijk pap, kijk Henry, ik doe het helemaal alleen.” Op dat moment werd hij geraakt, want zo luidde het contract. Mike is nooit meer op een fiets gestapt. Mike had daarna niet voldoende zelfvertrouwen om weer op een fiets te stappen. De rest van zijn jeugd had Mike geen fiets. Mike bleef Henry Danman opzoeken, bleef een tijd lang dagelijks met Henry praten. Maar niet lang daarna ging Henry Danman verhuizen. De hele buurfamilie verhuisde die zomer en Henry Danman verhuisde met hen mee. Dit was zoals het moest zijn, want zijn contract was voltooid. Jaren later zoeken we Meneer Mike weer eens op. Mike is nu volwassen. Mike is kort geleden uit een relatie gestapt die niet gezond voor hem was. Mike heeft zijn hele leven al problemen gehad met relaties, maar hij is spiritueel en heeft nog niet iemand kunnen vinden die op dezelfde golflengte staat. Op de een of andere manier heeft Mike altijd het gevoel gehad dat hij een bepaalde rol speelde en niet echt zichzelf was. Mike begon op zoek te gaan naar hogere waarheden om zijn innerlijke zelf te vinden. Mike werd een zoeker. We zien Mike nu als een prachtig wezen dat veel geleerd heeft en vaak zieners en genezers bezoekt. Hij heeft geleerd hoe hij moet mediteren zelfs tot vijf uur aan één stuk, en hij heeft het gevoel dat hij zijn plichten vervult. Hij heeft het gevoel dat hij er alles aan doet en vindt zichzelf daarom bijzonder spiritueel. Mike weet waarom hij hier is, want hij is hier om met andere mensen te werken en toch heeft hij niet het gevoel dat hij daar klaar voor is. Mike heeft een baan gevonden waarbij hij dagelijks met veel mensen in aanraking komt. Hij werkt met computers. Hij is constant onderweg en repareert computers bij banken, want dat is Mike zijn werk. Iedereen houdt van Mike. Wanneer hij een bank binnenwandelt, glimlacht iedereen. Hij is zich ervan bewust dat hij heel vaak ergens niet alleen voor het repareren van computers is maar ook om met de mensen te praten, want Mike heeft de meest wonderlijke verhalen te vertellen. En toch maakt Mike die verhalen vaak kort want als de computer gerepareerd is, vertrekt hij weer. We brengen het verhaal nu naar deze tijd. Het menselijke ras is zojuist een nieuwe energie binnengegaan. Zoals velen van jullie, voelt Mike zich heel erg gefrustreerd en probeert hij in meditatie uit te zoeken wat er aan schort. Hoewel hij die staat nog beter dan vroeger kan bereiken, is het verdwenen. Hij voelt de aanwezigheid van zijn gidsen niet. Hij voelt de leiding die altijd om hem heen was niet. Mike heeft zelfs een poosje geschreven maar nu lijkt zijn inspiratie verdwenen te zijn. De verbinding is er niet. Mike zou ongerust moeten zijn, maar dat is hij niet. Hij her-innert zich weer de dag waarop hij naar de garage ging om zijn magische fiets te bezoeken en tot de ontdekking kwam dat de magie uit de fiets verdwenen was. Hij heeft het gevoel dat alles goed is maar hij is er niet zeker van waar het allemaal naar toe gaat. Al snel begon Mike het heel moeilijk te krijgen op zijn werk. Het duurde niet lang of Mike werd op zijn werk ontheven van zijn plichten. Vanuit een hoger perspectief is makkelijk te zien dat Mike zijn vibratie niet langer overeenstemde met wat hij deed. Het was voor hem belangrijk om van omgeving te veranderen, want hij had zijn vibratie veranderd en daardoor veranderde zijn verhouding ten opzichte van alles en iedereen om hem heen. Meneer Mike was een genezer. Op een bepaald punt was Mike heel behoeftig. Hij had het gevoel alsof hij in de steek gelaten was en niet gesteund werd. Het leek alsof hij geen gevoel van eigenwaarde had, want hij was niet langer een computerreparateur. Hij had geen functie. Hij had geen plek meer waar hij iedere morgen naar toe kon en Mike voelde zich alleen. Omstreeks deze tijd vond Mike zichzelf op een dag terug in zijn garage. Hij besloot om iets anders te doen, trok een grote stoel naar voren en zat daar gewoon maar te zitten. Zijn gedachten namen hem onmiddellijk mee naar zijn vriend Henry Danman. Hij vond het vreemd dat hij al zo veel jaren niet meer aan Henry had gedacht. Weldra begon hij zich enkele dingen te her-inneren die Henry Danman hem verteld had toen hij nog kind was. En hoewel Henry tegen hem sprak in raadsels en hem verhalen vertelde die hij niet begreep, kwam hij tot de ontdekking dat hij nu begon te begrijpen wat Henry toen zei. De volgende dagen bracht hij zittend in die stoel door, terugdenkend aan de tijd die de twee mannen samen hadden doorgebracht en de verhalen die zij elkaar hadden verteld. Mike’s energie begon te veranderen. Hij kon het voelen. Hij wist nu dat er iets was wat hij moest doen en dat hij niet langer in deze grote stoel in zijn garage moest blijven zitten. Er waren dingen te doen en hij ging naar binnen, pakte de telefoon op en begon een aantal telefoongesprekken te voeren. Mike werd de genezer die hij altijd al was geweest. Mike begon de ruimte voor zichzelf te creëren en het duurde niet lang of hij begon grote groepen mensen toe te spreken. Mike schreef een boek over hoe hij zijn leven had veranderd. Het boek had de eenvoudige titel “Henry Danman”. Meneer Mike was tot handelen overgegaan op elk gebied van zijn leven. Hoewel hij doodsbang was, ging Meneer Mike op weg om een fiets voor zichzelf te kopen. Het grappige was dat zodra Mike op de fiets stapte, hij reeds wist hoe hij moest fietsen. Dagen later viel hij eindelijk, maar hij stond weer op, klopte zijn kleren af, lachte omdat het zo gemakkelijk was en fietste verder. Meneer Mike had verandering gebracht op deze Aarde en vandaag aan de dag is hij nog steeds hier en doet zijn werk. En na al zijn succes sprak Mike op een dag over de telefoon met zijn moeder. Hij zei: “Mam, ik weet dat je je die dag van het ongeluk her-innert. Dat heeft ons allemaal veranderd.” Hij zei: “Henry was er en heeft alles zien gebeuren.” En zij zei: “Wie is Henry?” Mike zei: “Henry was degene die mij altijd Meneer Mike noemde. Henry was de oudere man die naast ons woonde en altijd in zijn garage zat.” Zijn moeder zei: “De familie Smit woonde naast ons, maar een Henry was daar niet bij.” Hij zei: “Wel, het moet één van hun vaders zijn geweest of iemand anders want hij heeft daar jaren gewoond.” “Nee, er woonde daar geen oudere man in huis. We kenden iedereen die daar woonde. De Smits waren goede vrienden van ons.” Mike legt de telefoon neer en op dat moment hoort hij zijn eigen stem in zijn hoofd zeggen: “Meneer Mike, hier ben ik. Ik rende naast je die dag en hield je fiets vast. Je bent nooit echt in gevaar geweest. Ik heb je nooit verlaten. Ik ben altijd bij je en zal dat altijd zijn, want dat is ons contract. Bedankt dat je me mijn rol laat spelen.” Lieverds, heb de moed om die stap vooruit te zetten. Het is nu een bijzondere tijd, die jullie hebben gecreëerd. Pleeg die telefoongesprekken. Stap op die fiets en durf te vallen. Jullie zijn nooit echt in gevaar want wij zijn bij jullie. Jullie zullen verbaasd zijn waarin jullie zullen vallen, jullie moeten alleen de moed hebben om jezelf bloot te stellen aan dat vallen. Wij zijn bij jullie. Het is voor ons een grote eer om bij jullie te zijn in deze tijd. Het is voor ons een grote eer om tijdens deze korte intermezzo’s bij jullie te zijn. Denk er alsjeblieft aan dat wij vaak bij jullie zijn wanneer jullie lachen, want dat is vaak de manier waarop we jullie aanraken. Begrijp ook dat als jullie bij elkaar komen als spirituele familie en jullie je met elkaar verbinden, jullie ons bij elkaar brengen, want jullie hebben het al die jaren van achter naar voren gedaan. De manier waarop het gaat is: zo beneden, zo boven. Jullie zijn het die dat zo met ons tot stand hebben gebracht. En wij danken jullie daarvoor. We zullen nu de tranen drogen die jullie met ons gedeeld hebben. De tijd is voorbij voor ons. Het was ons een eer om deze dag in jullie aanwezigheid te spelen. We kunnen jullie niet vertellen hoe jullie ons hebben aangeraakt, want het is niet alleen het lachen dat jullie ons hebben geschonken. Het is jullie hart. We delen hetzelfde hart. En wij zijn vereerd om in de aanwezigheid van menselijke engelen te zijn die voor verandering zorgen. Vanuit het diepst van ons hart danken we jullie dat jullie je kracht hebben opgepakt. Espavo, lieverds. Espavo.

Het is met de grootste eer dat we jullie vragen elkaar met respect te behandelen, voor elkaar te zorgen en goed samen te spelen en denk er alsjeblieft aan dat wij er altijd zijn.

de Groep

Van Steve

De rest van het Verhaal

Tijdens het seminar “Meesterschap over het Zelf” doen we een oefening waarbij we mensen laten voelen wat het is om gids te zijn. De mensen werken in paren en de ene persoon neemt de rol van “mens” achter de sluier op zich terwijl de ander de rol van “Gidsengel” speelt. De gidsen leiden hun geblinddoekte mensen dan rond om iets te ervaren wat ze hun proberen te vertellen of te laten zien. Sommige gidsen leiden hun mens rond aan de arm. Anderen zeggen geen woord en verplaatsen de energie vlak voor hen om hen aan te moedigen die kant op te gaan. Weer anderen fluisteren in hun oor welke kant ze opmoeten en wanneer ze hun handen moeten uitstrekken. Wij laten de “gidsen” beslissen hoe zij hun mensen willen leiden en we zijn tot de ontdekking gekomen dat iedereen dat weer een beetje anders doet. De hele oefening heeft tot doel om te kijken of de gidsen hun mensen via hun ervaring een boodschap kunnen geven, net zoals onze eigen gidsengelen ons leiden. In Attleboro, Massachusetts deden we deze oefening op zondagochtend, vlak voor de gechannelde boodschap die je zojuist hebt gelezen.

Eén voorval daarbij was heel erg mooi en de Groep refereerde daar verschillende malen aan in deze boodschap. Een man besloot dat hij zijn mens rond zou leiden zonder haar aan te raken. Zij hadden de hele vorige dag al samen oefeningen gedaan waardoor ze reeds een bepaald niveau van vertrouwen hadden opgebouwd. In plaats van haar aan te raken om haar te leiden, liep hij naast haar en vertelde haar omhoog of omlaag te stappen, naar links of naar rechts te gaan. Als zij bang werd fluisterde hij liefdevol in haar oor “Ik ben hier”. Rondlopen was moeilijk voor haar omdat ze het gevoel had dat haar leiding op een afstand was. In Attleboro is een podium en die dag waren er verschillende gidsen die hun mensen op dat podium brachten voor hun ervaring. Hoewel het podium slechts 30 centimeter hoog was, lijkt dat als je geblinddoekt bent net een berg. Deze meestergids waarover we het zojuist hadden nam zijn geblinddoekte mens die dag mee naar het podium. Het was voor haar moeilijk om de opstap naar het podium te maken, maar toen hij haar terugleidde naar de rand en haar vroeg om eraf te stappen, verstijfde ze van angst. Ik stond vlak naast hen en kon zien dat ze trilde. Hij hoefde alleen haar arm maar eventjes aan te raken om haar de stabiliteit te geven die ze dacht nodig te hebben, maar hij deed dat niet. Deze meestergids raakte haar niet één keer aan. In plaats daarvan stond hij vlak naast haar en vertelde haar over de stap die ze op het punt stond te zetten. Lange tijd bewoog ze niet. Hij stond naast haar om haar vertrouwen te geven en fluisterde in haar oor “ik ben hier”.

Ik moet jullie zeggen dat ik tranen in mijn ogen had toen ik haar uiteindelijk helemaal alleen van het podium af zag stappen. Zij was opgetogen en heel blij dat ze die stap geblinddoekt en zonder dat iemand haar hand had vastgehouden, genomen had. Wat haar gids haar die dag had gegeven was een gelegenheid om haar eigen ware kracht te ervaren. Het is belangrijk om in gedachten te houden, dat als zij haar evenwicht verloren had, hij haar direct zou hebben opgevangen. Het was nooit echt gevaarlijk voor haar.

In deze prachtige tijd in de hogere trillingen van de nieuwe Aarde hebben we veel meer de beschikking over onze eigen kracht. Onze gidsen doen daarom een stap terug om ons de ruimte te geven onze eigen kracht te ervaren. We zijn niet echt in gevaar. Zoals de Groep in deze gechannelde boodschap zo vaak heeft gezegd: “Wij zijn hier.”

Een stevige omhelzing en zachte duwtjes,

Steve Rother

 

De EERSTE Bakens van Licht Meditatie

We vragen je deze maand om het verhaal van Meneer Mike als meditatie te gebruiken. Wanneer we elkaar hand vasthouden creëren we wonderen. En denk eraan … we zijn hier, vlak bij je.

En zo is het…

 

Speciaal verzoek: Copyright 2013 Lightworker.
Deze informatie is bedoeld om verspreid te worden en kan daarom in zijn geheel of gedeeltelijk doorgegeven worden. De gebruiker gaat ermee akkoord dat deze copyright aantekening toegevoegd wordt aan het te publiceren materiaal en gaat ermee akkoord dat alle rechten inclusief copyrights voor vertaald materiaal het eigendom blijven van Lightworker. Verdere informatie van de groep is op espavo.org te vinden.
Wij danken u voor het doorgeven van dit Licht.

[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]