Αύγουστος 2000

Η Άνα και το πουλί
Η Ολοκλήρωση μέσω του Πνεύματος

Μια ιστορία από το γκρουπ

Οι Εργάτες του Φωτός σε όλο τον πλανήτη αισθάνονται συχνά χαμένοι και αποσυνδεδεμένοι. Εκείνες τις στιγμές περνάμε γοργά από το ένα δονητικό επίπεδο στο άλλο. Το γκρουπ λέει πως εμείς οι άνθρωποι δεν επιλέγουμε την σίγουρη κυλιόμενη σκάλα όταν αναζητάμε τον τρόπο να κινηθούμε προς τις υψηλότερες δονήσεις. Αντίθετα, δεν βλέπουμε την ώρα να ορμήσουμε στον ανελκυστήρα- εξπρές, που σαρώνει εκατοντάδες ορόφους μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Μετά προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί δεν μπορούμε να βαδίσουμε όταν οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν. Έχουμε την αίσθηση ότι αποσυντονιζόμαστε προσωρινά και χάνουμε το δρόμο μας. Εδώ συμβαίνει κάτι που χρειάζεται να εξεταστεί και το γκρουπ μου ζήτησε να παρατήσω ο,τιδήποτε άλλο έκανα και να το θέσω αυτό άμεσα. Θέλουν να μας μιλήσουν για την Ολοκλήρωση μέσω του Πνεύματος στον Πλανήτη Γη.

Τον Φεβρουάριο του 2000 το γκρουπ και εγώ κάναμε μία ζωντανή επικοινωνία στο Laguna Hills της Καλιφόρνια. Μετά το μήνυμα δόθηκε κάποιος χρόνος Ερωτήσεων-Απαντήσεων και εκεί τέθηκε ένα ερώτημα:

“Γιατί νιώθω αποσυνδεδεμένος και μπερδεμένος; Αισθάνομαι σαν να έχω χάσει την επαφή με τους Οδηγούς μου. Θα μπορούσατε να μου εξηγήσετε τι συμβαίνει;“

Το γκρουπ ανταποκρίθηκε με την ιστορία της Άνα και του Πουλιού. Εδώ το γκρουπ μοιράζεται την ιστορία με όλους. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε αυτή τη μετατόπιση του κέντρου να εξελίσσεται σε αρκετά συνηθισμένο περιστατικό καθώς η ανθρωπότητα κινείται προς το επόμενο δονητικό επίπεδο. Ο ανελκυστήρας- εξπρές σταμάτησε και οι πόρτες μόλις έχουν ανοίξει. Είστε έτοιμοι;

Μεγάλες αγκαλιές,  Steve

Χαιρετισμούς από την Εστία

Πολλά θέματα μετατοπίζονται πάνω στο ταμπλό του παιχνιδιού καθώς βαδίζετε προς υψηλότερες δονήσεις. Πολλοί από εσάς αισθάνεστε ότι χάνετε την επαφή που είχατε κάποτε καθώς η μαγεία δείχνει να ξεθωριάζει. Στην ανθρώπινη μορφή σας είναι δύσκολο να δείτε τον εαυτό σας με τον τρόπο που σας βλέπουμε εμείς γιατί βαδίζετε με τα πέπλα στερεωμένα σφιχτά στη θέση τους. Σας λέμε ότι η επιτυχία σας στον πλανήτη δεν καθορίζεται από το πως χειρίζεστε τη μαγεία, αλλά από το πώς χειρίζεστε τα εγκόσμια πράγματα. Με τη συγχώνευση μέσα στο Πνεύμα μπορείτε να αναπνέετε τη μαγεία σε κάθε βήμα της ζωής. Είναι η δική σας μαγεία αυτή που είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε να εν-θυμηθείτε.

Το Εκκρεμές της Ανθρώπινης Εξέλιξης

Η Ανθρωπότητα εξελίσσεται με ένα τρόπο παρόμοιο με ένα εκκρεμές που κινείται από το ένα άκρο στο άλλο. Το εκκρεμές της ανθρώπινης εξέλιξης έχει ένα κεντρικό σημείο που κινείται μπροστά όταν το εκκρεμές ταλαντώνεται αρκετά μακριά προς μία κατεύθυνση. Αυτή η κίνηση προς τα εμπρός απεικονίζει την πρόοδο της ανθρωπότητας. Η φύση του εκκρεμούς και η φύση της ανθρωπότητας υποδηλώνουν ότι θα πρέπει να ταλαντωθούν και προς τις δύο κατευθύνσεις πριν συγκεντρώσουν αρκετή ενεργειακή ορμή για να ανέβουν στο επόμενο επίπεδο. Αυτά που βλέπετε ως προσωρινά πισωγυρίσματα είναι μόνο μία ψευδαίσθηση πολικότητας και από τη δική μας προοπτική δεν είναι καθόλου πισωγυρίσματα. Στην πραγματικότητα είναι συγκέντρωση ενέργειας που θα ωθήσει την ανθρωπότητα προς το επόμενο επίπεδο.

Στο παρελθόν η ανθρωπότητα έχει ταλαντωθεί πολλές φορές για να δημιουργήσει αρκετή ορμή, ώστε να πραγματοποιήσει μία μετατόπιση προς τα πάνω. Τώρα πια εσείς κάνετε αυτή την κίνηση ως ρουτίνα. Σας λέμε ότι η ταλάντωση του εκκρεμούς δεν χρειάζεται να είναι επίπονη. Εσείς διαφεντεύετε το εκκρεμές.

Διασχίζοντας την Κοιλάδα

Δείτε τους εαυτούς σας να διασχίζουν ένα ανοιχτό πεδίο με το Πνεύμα δίπλα σας σε κάθε βήμα. Δεν είστε ποτέ διαχωρισμένοι από το μέρος εκείνο της ύπαρξης σας που είναι γνωστό ως Πνεύμα. Μιλάτε στο Πνεύμα και συνομιλείτε με τους Οδηγούς σας. Φθάνοντας στην κορυφή του βουνού μπορείτε να δείτε ότι μπροστά σας απλώνεται μία κοιλάδα που πρέπει να διασχίσετε. Αν και το Πνεύμα ποτέ δεν σας εγκαταλείπει, υπάρχουν στιγμές που πρέπει να βαδίσετε με πίστη. Να γνωρίζετε ότι καθώς διασχίζετε αυτή την κοιλάδα αυτό το Πνεύμα είναι μαζί σας ακόμη κι όταν δεν το αισθάνεστε. Αν νιώθετε πως βαδίζετε μόνοι σας, θα πρέπει να καταλάβετε ότι η καθοδήγηση σας απλά έχει πάρει μία νέα μορφή που ακόμη δεν κατανοείτε. Εμπιστευτείτε την καρδιά σας και ακολουθήστε αυτά τα οποία σας προκαλούν έστω και την ελάχιστη ποσότητα πάθους και χαράς. Αυτά θα σας καθοδηγήσουν καθώς περνάτε μέσα από την κοιλάδα και σε μία δυνατότερη επαν-ένωση με το Πνεύμα στην άλλη πλευρά της κοιλάδας.

Δεν περπατάτε μόνοι σας.

Η Ολοκλήρωση μέσω του Πνεύματος

Εσείς που οδηγείτε τον δρόμο έχετε αρχίσει τη διαδικασία του να φέρετε την πλήρη δύναμη σας καθώς πορεύεστε μέσα στις φυσαλίδες της βιολογίας. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της ένωσης με τον ανώτερο εαυτό σας. Σας εκλιπαρούμε να μην εμπλακείτε σε πνευματικό ανταγωνισμό γιατί αυτό δημιουργεί άμεσα μία αρνητικότητα απέναντι σε οποιαδήποτε πρόοδο και την μετατρέπει σε ψευδαίσθηση. Ο ανταγωνισμός είναι απλά μία ψευδαίσθηση του διαχωρισμού, της πολικότητας και θα καθυστερήσει την δονητική πρόοδο, κρατώντας σας σταθερά στην τρίτη διάσταση. Επιτρέψτε να γίνει η συγχώνευση με το Πνεύμα σταδιακά και μη φοβάστε τα σιωπηλά διαστήματα που θα συναντάτε στο ταξίδι σας.

Δεν περπατάτε μόνοι σας.

Η ιστορία της Ανα και του πουλιού

Για να περιγράψουμε τη δονητική μετατόπιση που βιώνετε, θα επιθυμούσαμε να σας διηγηθούμε την ιστορία της Άνα και του πουλιού. Καθίστε αναπαυτικά καθώς θα σας αφηγηθούμε μια ιστορία.

Στο δωμάτιο της, λίγες στιγμές πριν την αυγή, το μόνο που μπορούσε να ακούσει κανείς ήταν ο θρήνος μίας πολύ δυστυχισμένης ψυχής. Η Άνα ήταν ένα δωδεκάχρονο παιδί Indigo, βαθιά προβληματισμένη από τη ζωή της στην Αρένα του παιχνιδιού της Ελεύθερης Βούλησης. Είχε ελάχιστους φίλους και αρκετή δυσκολία στη σχέση της με τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης της. Οι δάσκαλοι της την θεωρούσαν ένα προβληματικό παιδί. Εκείνη ένιωθε σαν να ήταν πάντα μία ξένη που παρατηρεί από έξω. Η Άνα είχε μια ιδιαίτερη δυσκολία στη σχέση με τη μητέρα της και τσακώνονταν συχνά. Ακόμη κι όταν η Άνα είχε μια βαθύτερη εσωτερική αίσθηση ότι γνώριζε, ήταν αποθαρρυμένη και σχεδόν είχε εγκαταλείψει κάθε ελπίδα. Στα δώδεκα χρόνια της η Άνα ήθελε να πάει στην Εστία.

Νιώθοντας τη σύγχυση της, το Πνεύμα της μίλησε απευθείας, κατά πρόσωπο. “Άνα μπορείς να αναχωρήσεις, αν το επιθυμείς, αλλά πρώτα θα πρέπει να βγεις έξω στον κήπο και να σηκώσεις το δάχτυλο σου μπροστά σου.” Η Άνα σοκαρίστηκε με το γεγονός ότι το Πνεύμα της μίλησε τόσο άμεσα, γιατί κάτι τέτοιο δεν της είχε ξανασυμβεί. Αφού σκέφτηκε αυτά που της είπε το Πνεύμα, δεν μπορούσε να καταλάβει πώς αυτό θα βοηθούσε αλλά αποφάσισε να κάνει μία προσπάθεια. Καθώς έβγαινε έξω στον πρωινό αέρα, ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλλει και όλα είχαν μία ρόδινη απόχρωση. Κοιτάζοντας γύρω της για να είναι σίγουρη ότι δεν την έβλεπε κανείς, έκλεισε τα μάτια της και σήκωσε το δάχτυλο της μπροστά, όπως την είχε καθοδηγήσει το Πνεύμα. Λίγες στιγμές αργότερα ένιωσε ένα γαργάλημα στο δάχτυλό της και άνοιξε τα μάτια της. Είδε τότε ένα μικρό καφετί πουλί σκαρφαλωμένο στο απλωμένο της δάχτυλο. “Γεια σου, αγαπημένη” είπε το πουλί. Τα μάτια της Άνα γέμισαν δάκρυα, καθώς τα συναισθήματα της Εστίας, που σχεδόν είχε ξεχάσει, επέστρεψαν πλημμυρίζοντας τη μνήμη της.

Σκουπίζοντας τα δάκρυα της κοίταξε γύρω να δει αν την παρακολουθεί κανείς. Ονειρεύονταν ή ήταν αληθινό; Όντως το πουλί είχε μιλήσει; Ακριβώς τότε το πουλί της ξαναμίλησε. “Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να εν-θυμηθείς, Άνα, γιατί βρίσκεσαι εδώ με ένα σκοπό και αν φύγεις τώρα αυτός ο σκοπός δεν θα εκπληρωθεί.” Δάκρυα αγαλλίασης ανέβηκαν στα μάτια της, καθώς η Άνα ένιωσε για πρώτη φορά τη λάμψη της ελπίδας. Ακόμη και η ελάχιστη γνώση ότι είχε ένα σκοπό βοηθούσε την Άνα. Ο αέρας στον κήπο γέμισε μαγεία καθώς το πουλί ξεκίνησε ένα διάλογο με την Άνα, που διήρκεσε παραπάνω από μία ώρα. Την περισσότερη ώρα η Άνα δεν μπορούσε να κάνει τίποτε παραπάνω από το να κλαίει, έχοντας μέσα της τόσα πολλά να απελευθερώσει. Τότε η Άνα άκουσε το θόρυβο της μητέρας της που ξεκινούσε τη μέρα της στην κουζίνα. Η ΄Ανα φοβήθηκε πως ο χρόνος της με το μαγικό πουλί είχε τελειώσει. “ Μην φοβάσαι Άνα, θα μιλήσουμε ξανά. Θα είμαι πάντα εδώ για σένα. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έρχεσαι σε αυτό τον κήπο και να απλώνεις το δάχτυλο σου κι εγώ θα σου απαντώ.”

Εκείνη τη μέρα στο σχολείο οι δάσκαλοι της δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί έκλαιγε συνέχεια. Φαντάστηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά η Άνα ήξερε ότι τώρα πια όλα πήγαιναν καλά. Κάποιες στιγμές αμφέβαλλε γι αυτό που της συνέβη. Μήπως το είχε επινοήσει η ίδια; Τότε συνειδητοποίησε ότι ακόμη κι αν το πουλί ήταν προϊόν της φαντασίας της, δεν είχε καμία σημασία. Τα συναισθήματα της Εστίας που της έδωσε το πουλί την έκαναν να αισθάνεται ολοκληρωμένη και δεν είχε καμία διάθεση να τα αποχωριστεί.

Από εκείνη τη μέρα, κάθε πρωί η Άνα ξυπνούσε πριν την ανατολή, πήγαινε στον κήπο και μιλούσε με το πουλί. Μιλούσαν για ένα σωρό πράγματα και το πουλί έδινε στην Άνα να μελετήσει μαθήματα ζωής. Η Άνα τα έπαιρνε με χαρά, ακόμη κι αν μερικά από αυτά σήμαιναν ότι θα έπρεπε να αλλάξει κάποια πολύ δύσκολα κομμάτια του εαυτού της. Το πουλί της εν-θύμιζε συνέχεια ότι είχε τη δύναμη να αλλάξει την πραγματικότητα της μέσα από τις επιλογές της. Αυτό το μικρό καστανό πουλί απέπνεε τη μαγεία στη ζωή της μικρής Άνα. Μέρα με την ημέρα η ζωής της άλλαζε.

Στο σχολείο η Άνα απέκτησε φίλους που την φρόντιζαν και την σέβονταν. Κατά ένα μαγικό τρόπο οι δάσκαλοι της άλλαξαν τη στάση τους και έγιναν φιλικοί απέναντι της. Ακόμη και με τη μητέρα της τα πήγαιναν τώρα καλά και επικοινωνούσαν για πρώτη φορά μεταξύ τους. Η ζωή της Άνα απέκτησε νόημα.

Ένα πρωινό η Άνα κοίταξε πίσω στο παρελθόν και συνειδητοποίησε πόσο είχε προχωρήσει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μέσα σε λίγους μήνες η Άνα είχε κάνει περισσότερη πρόοδο προς την ευτυχία από όση είχε συνολικά μέσα στα δώδεκα χρόνια της. Με αυτή τη συνειδητοποίηση ευχαρίστησε το πουλί για το δώρο της μαγείας που της είχε προσφέρει. Το πουλί της απάντησε “ Αγαπημένη, δεν θα μπορούσα να σου δώσω παραπάνω από αυτά που ήδη κατέχεις. Η δουλειά μου είναι να είμαι ο καθρέφτης που θα βλέπεις μέσα του τον αληθινό σου εαυτό και θα εν-θυμάσαι τη δύναμη σου. Σε παρακαλώ να μη χάσεις ποτέ από τα μάτια σου το γεγονός ότι η δύναμη να αλλάξεις είναι μέσα σου και όχι έξω από εσένα. Εσύ επέλεξες να εξασκήσεις αυτή τη δύναμη και γι αυτό εσύ η ίδια άλλαξες την δική σου πραγματικότητα.”

Το ομορφότερο πράγμα στη ζωή της Άνα ήταν να περνάει αυτή τη λίγη ώρα κάθε πρωί με το πουλί, εν-θυμούμενη την αληθινή της δύναμη. Η αγάπη που είχε για αυτό το πανέμορφο, απλό πλάσμα ήταν απέραντη. Βρέξει- χιονίσει η Άνα περνούσε το κάθε πρωινό σε αυτό τον κήπο καθορίζοντας τον τόνο της ημέρας της μαζί με τον δάσκαλο που είχε φθάσει να αγαπά τόσο πολύ. Η ζωή της Άνα ήταν όμορφη.

Ένα πρωί η Άνα ξύπνησε ακόμη νωρίτερα από ότι συνήθιζε. Ένιωσε μια μεταβολή στην ενέργεια, αλλά δεν ήταν σίγουρη για το τι ακριβώς συμβαίνει. Εν-θυμήθηκε ότι το πουλί της είχε αναφέρει για μεταβολές ενέργειας και ότι με αυτό τον τρόπο εξελίσσονται οι άνθρωποι. Εν-θυμήθηκε ότι το πουλί της είχε πει ότι αυτή η αλλαγή είναι ένα αναγκαίο μέρος της πνευματικής ανάπτυξης γιατί χωρίς την αλλαγή όλα τα πράγματα τελικά πεθαίνουν. Στην πραγματικότητα είναι η αλλαγή που δημιουργεί τη μαγεία που χρειαζόμαστε. Αυτές οι σκέψεις κυριαρχούσαν στο μυαλό της και πολύ προσεκτικά σχημάτισε τις ερωτήσεις που θα έθετε στο πουλί στη διάρκεια της μαγικής τους ώρας αυτό το πρωινό. Όταν έφθασε η στιγμή, η Άνα βγήκε γεμάτη προσμονή στον κήπο και άπλωσε το δάχτυλό της μπροστά. Εκείνο το πρωινό το πουλί δεν εμφανίστηκε.

Με την βοήθεια του πουλιού η Άνα είχε μάθει να εμπιστεύεται τη διαίσθηση της περισσότερο από ότι τις σκέψεις της. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να χρησιμοποιήσει αυτή τη δεξιότητα και με κάποιο τρόπο γνώριζε μέσα της ότι ο αγαπημένος της σύντροφος είχε απόλυτο δίκιο. Ακόμη ήξερε μέσα της πως όλα ήταν εντάξει και δεν είχε συμβεί τίποτα κακό. Παρόλα αυτά, της έλειπε ο φίλος της το πουλί και ο ξεχωριστός χρόνος που περνούσαν μαζί. Η Άνα θυμήθηκε όλα όσα της είχε πει το πουλί και πως μπορούσε να τα χρησιμοποιεί στη ζωή της. Ήταν λίγο προβληματισμένη, γιατί ένα από τα πρώτα πράγματα που της είπε το πουλί ήταν ότι ποτέ δεν θα την άφηνε. Πάντα εκεί, στεκόταν στον κήπο κι αυτό το πρωί, ολομόναχη, καθώς ο ήλιος ανέτελλε. Η Άνα προσπάθησε ακόμη και να μιλήσει στο πουλί κάνοντας σαν να βρισκόταν κι αυτό εκεί. Σχεδόν μπορούσε να νιώσει το γνώριμο γαργαλητό, καθώς το πουλί γαντζωνόταν στο δάχτυλό της. Το ενδιαφέρον για την Άνα ήταν ότι για κάθε ερώτημα που θα μπορούσε να σκεφτεί να ρωτήσει στο φανταστικό φίλο της, μέσα της ήξερε ήδη την απάντηση.

Κάθε πρωί η Άνα εκτελούσε την τελετουργία της, πηγαίνοντας στον κήπο και απλώνοντας το δάχτυλο της μπροστά της, Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, η Άνα έκλαψε με δάκρυα λύπης. Για πολλές εβδομάδες μετέπειτα, η Άνα πήγαινε στον κήπο κάθε πρωί και θυμόταν τον φίλο της. Το δάχτυλο της Άνα δεν ξαναστήριξε ποτέ το πουλί.

Όσο περνούσε ο καιρός, η Άνα έπαιζε τον κεντρικό ρόλο στο σχολείο της. Οι δάσκαλοι τελικά κατανόησαν ότι η Άνα δεν ήταν ένα προβληματικό παιδί, αλλά κι εκείνη, όπως και άλλα παιδιά σαν αυτή, ήταν πολύ πιο μπροστά από αυτά που δίδασκε το σχολείο. Η Άνα τους βοήθησε να να αναπροσαρμόσουν τον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζαν τη διδασκαλία. Βοήθησε το προσωπικό να αναπροσαρμόσει τον τρόπο με τον οποίο ενσωμάτωνε και υποδέχονταν τα νέα παιδιά που έφθαναν. Η μέρα της αποφοίτησης της Άνα ήταν αληθινά μια ιδιαίτερη μέρα. Υπήρξε μία εποχή που της ήταν αδύνατο να οραματιστεί όλο αυτό και προτιμούσε να αναχωρήσει. Τώρα πια ήξερε ότι είχε παίξει ένα σημαντικό ρόλο. Με το δικό της μικρό τρόπο είχε συνεισφέρει σε όλη την ανθρωπότητα και είχε βοηθήσει να ρυθμιστεί η ενέργεια για όλα αυτά που επρόκειτο να έρθουν.

Η Άνα μεγάλωσε σε ηλικία αλλά σε σε ανάστημα. Η Άνα έγινε μία μεγάλη θεραπεύτρια, βοηθώντας χιλιάδες ανθρώπους να βρουν τη δική τους δύναμη και να αλλάξουν τη δική τους πραγματικότητα. Η Άνα έκανε χρήση αυτών που υπήρχαν μέσα στην καρδιά της για να τους καθοδηγήσει. Όταν η Άνα βάδισε πάνω στη δύναμη της ανακάλυψε ότι οι απαντήσεις της δίνονταν την ίδια στιγμή που τις ζητούσε. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό γιατί η καθοδήγηση έδειχνε να έρχεται από μέσα της, παρά από μία εξωτερική πηγή. Ποτέ δεν ξέχασε όλα αυτά που της είχε μάθει το πουλί. Συχνά σκεφτόταν τον πιο αγαπητό της φίλο και περιέβαλε τον εαυτό της με πουλιά όλων των ειδών. Έχτισε ένα καταφύγιο πουλιών στη γη της και το επισκέπτονταν τακτικά. Το πουλί είχε γίνει το προσωπικό σύμβολο της Άνα και υπήρχαν απεικονίσεις πουλιών σε κάθε χώρο που της ανήκε. Είχε τόσα πολλά τέτοιου είδους πουλιά, που οι φίλοι της την αποκαλούσαν κυρία των πουλιών. Την Άνα τη γέμιζε υπερηφάνεια αυτός ο τίτλος. Η Άνα είχε νιώσει το άγγιγμα και δεν το ξέχασε ποτέ. Επέλεξε να μεταφέρει τη σοφία του πουλιού μέσα της και μέσα σε κάθε τι που έκανε. Η Άνα πορευόταν με το Πνεύμα.

Αρκετά χρόνια αργότερα, η Άνα βρέθηκε να φροντίζει τον εγγονό της. Το παιδί ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα για την Άνα και είχαν μεταξύ τους μία σύνδεση που ξεπερνούσε κατά πολύ αυτή τη ζωή. Γνώριζε από τη μέρα της γέννησης του ότι είχαν μαζί ένα συμβόλαιο. Απλά περίμενε να δει πού θα οδηγούσε. Ο Μπίλι ήταν ένα επτάχρονο παιδί με φωτεινά μάτια, που έβλεπε χωρίς φόβο μέσα στο βάθος της ψυχής της Άνα. Της θύμιζε τον σημαντικό ρόλο που εκείνη είχε παίξει στον επαναπροσδιορισμό του σχολικού συστήματος. Τώρα εκείνος θα βάδιζε στην πύλη που εκείνη είχε ανοίξει. Εκείνη τη στιγμή η Άνα ήταν πολύ ευγνώμων που τελικά έμεινε. Μία μέρα αυτός ο ξεχωριστός νεαρός επισκέφθηκε το σπίτι της γιαγιάς του. Με μεγάλη περιέργεια περιεργάζονταν τα πάμπολλα αγάλματα πουλιών που η Άνα είχε στην επικράτεια του σπιτιού της. Η προσοχή του εστιάστηκε σε ένα μικρό καφετί αγαλματάκι. Η Άνα είδε τον εγγονό της να κοιτάζει επίμονα το μικρό άγαλμα. Ήξερε μέσα στην καρδιά της ότι κάτι υπέροχο επρόκειτο να συμβεί. Κράτησε την αναπνοή της με προσμονή καθώς ο επτάχρονος εγγονός της στράφηκε σ’ εκείνη και της μίλησε. “Ξέρεις, γιαγιά, αυτό το πουλί είναι ολόιδιο με αυτό που έχεις πάντα στον ώμο σου”.

Τα λόγια του εγγονού της επέδρασαν επάνω της με μία δύναμη που την συγκλόνισε. Ξαφνικά όλες οι ερωτήσεις είχαν απαντηθεί, καθώς όλα τα κομμάτια του παζλ κούμπωσαν μέσα της. Θυμήθηκε τη μέρα που το πουλί δεν εμφανίστηκε και τώρα πια κατάλαβε ότι είχε προοδεύσει προς μία δόνηση αρκετά υψηλή, ώστε να μπορεί το πουλί να προσγειώνεται στον ώμο της αντί για το δάχτυλο της. Η Άνα είχε συνηθίσει τόσο πολύ να ψάχνει για το πουλί μπροστά της, επάνω στο δάχτυλό της, που δεν κατάλαβε ότι το πουλί ήρθε τώρα ακόμη πιο κοντά και της ψιθύριζε απευθείας στο αυτί της. Εκείνη τη στιγμή το συμβόλαιο της Άνα με τον εγγονό της ολοκληρώθηκε. Για πρώτη φορά στη ζωή της αυτό που γνώριζε στο νου της και αυτό που γνώριζε στην καρδιά της ταυτίστηκαν και η ζωή της Άνα ήταν πια ολοκληρωμένη.

Τα δάκρυα χαράς επέστρεψαν, καθώς μετά από όλα αυτά τα χρόνια διακόπηκε η μακρά σιωπή. Το μικρό καφετί πουλί της παιδικής ηλικίας της Άνα μίλησε σ’ εκείνη για άλλη μιά φορά. “Ναι, αγαπημένη Άνα, σου είχα πει ότι δεν θα σε αφήσω ποτέ και δεν σε άφησα. Είμαι τόσο περήφανο για σένα, γιατί τη μέρα που κάθισα στον ώμο σου αντί για το δάχτυλο σου, είχες την επιλογή. Θα μπορούσες να μείνεις για πάντα εκεί κοιτάζοντας το δάχτυλο σου, περιμένοντας την καθοδήγηση που είχες συνηθίσει να παίρνεις από έξω. Αλλά αποφάσισες να προχωρήσεις και να πορευτείς μπροστά με τη γνώση που η ίδια είχες μέσα σου. Αυτή είναι η ολοκλήρωση μέσω του Πνεύματος και το άνοιγμα σου προς τον ανώτερο εαυτό σου. Δεν είσαι χωρισμένη από το Πνεύμα, όπως θα μπορούσε να σε κάνει να πιστεύεις η ανθρώπινη ματιά σου. Δεν είσαι χωρισμένη από εμένα γιατί είμαστε ένα. Πορεύσου στα εγκόσμια με το Πνεύμα δίπλα στον ώμο σου και τόλμησε να δημιουργήσεις τη μαγεία που αναζητάς. Αγαπημένη Άνα, τα πήγες πολύ καλά. Ολοκλήρωσες τον ανώτερο σκοπό σου μαθαίνοντας να βαδίζεις με το Πνεύμα.” Ακούγοντας αυτό, η Άνα ήταν ολοκληρωμένη. Και έτσι είναι…

Διαλέξτε το Σημείο της Αντίληψης σας

Όπως ακριβώς και η Άνα, έτσι και όλοι σας έχετε την επιλογή όταν βιώνετε το κενό. Αν κρατήσετε απλωμένο το δάχτυλο σας και δεν εμφανιστεί το πουλί, έχετε την επιλογή να το εκλάβετε ως κάτι κακό ή την ευκαιρία να προχωρήσετε σε υψηλότερα επίπεδα. Η επιλογή σας θα καθορίσει την έκβαση. Η Άνα θα μπορούσε άνετα να είχε ξοδέψει το υπόλοιπο της ζωής της σε εκείνο τον κήπο περιμένοντας να επιστρέψει το πουλί αλλά αντί να κάνει αυτό προτίμησε να μεταφέρει μαζί της όλα όσα της είχαν δοθεί και να τα εφαρμόσει στην καθημερινότητα. Παρόλο που δεν ήταν τόσο μυστηριακή όσο το πουλί που ερχόταν στο δάχτυλο της, η καθοδήγηση ήταν ακόμη πιο ισχυρή για το υπόλοιπο της ζωής της.

Δημιουργήστε χώρο για κάτι υψηλότερο και η καθοδήγηση σας θα επιστρέψει δεκαπλάσια. Προχωρήστε μέσα από τις σιωπηλές στιγμές με την πλήρη γνώση ότι έχετε την καθοδήγηση που ζητάτε και ότι σας ανήκει. Απολαύστε τη στιγμή που το πουλί κάθεται αναπαυτικά στο δάχτυλο σας και να είστε έτοιμοι να το ακούσετε όταν μεταφερθεί πιο κοντά στον ώμο σας. Ακολουθήστε την Αγάπη γιατί εκείνη θα σας οδηγήσει στο Σπίτι. Ακολουθήστε την Αγάπη γιατί θα φέρει τη δημιουργία της Εστίας στον Πλανήτη Γη.

Συνδυάζοντας τη Μαγεία με την Καθημερινότητα

Τολμήστε να φέρετε τη δική σας μαγεία στα εγκόσμια καθώς βαδίζετε το κάθε σας βήμα στην καθημερινή ζωή. Η Ανθρωπότητα έχει μια βαθύρριζη ανάγκη για αλλαγή. Ακόμη και η πιο συναρπαστική εμπειρία γίνεται βαρετή με την επανάληψη. Προσκαλέστε την αλλαγή και μη γιορτάζετε την απώλεια του παλιού αλλά αγκαλιάστε τις δυνατότητες του νέου. Ανακαλύψτε τουλάχιστον ένα μαγικό πράγμα σε κάθε εμπειρία που έχετε αυτή τη μέρα και η μαγεία θα πολλαπλασιαστεί. Αν δυσκολεύεστε να βρείτε τη μαγεία, κοιτάξτε ο ένας τον άλλο μέχρι αυτή να αναδυθεί. Τότε σίγουρα θα την βρείτε, γιατί είστε μαγικές υπάρξεις.

Επιστρέψτε τη μαγεία και μοιράστε την στη δουλειά σας και στις κυβερνήσεις σας και παρακολουθείστε καθώς θα μετατοπίζονται σε υψηλότερες δονητικές πραγματικότητες.

Να περιμένετε ένα θαύμα και μετά να το δημιουργήσετε.

Είναι τιμή για μας να είμαστε εδώ στη διάρκεια της μετάβασης σας σε ανώτερες δονήσεις. Διευρύνετε την προσέγγιση σας προς την Εστία. Κι εμείς επίσης προσεγγίζουμε για να κρατήσουμε τα χέρια σας και να σας βοηθήσουμε να επιστρέψετε και πάλι στο Σπίτι. Δεν βαδίζετε μόνοι. Βαδίστε περήφανα με το πουλί στον ώμο σας. Μεταχειριστείτε ο ένας τον άλλο με σεβασμό, φροντίστε ο ένας τον άλλο και παίξτε όμορφα μαζί.

Espavo!

Στις επικοινωνίες το γκρουπ έχει δείξει ότι συχνά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες στιγμές, καθορίζει τελικά πόσο μακριά θα προχωρήσουμε όταν το εκκρεμές θα ταλαντωθεί και πάλι προς την αντίθετη πλευρά. Ετοιμαστείτε να διατηρήσετε τη δύναμη σας, οι καιροί που έρχονται υπόσχονται να είναι πολύ συναρπαστικοί.

Το γκρουπ δεν το ανέφερε κατά τη διάρκεια του μηνύματος, αλλά το πουλί ήταν ένα συνηθισμένο μικρό σπουργίτι, πράγμα που σκιαγραφούσε το συνδυασμό της καθημερινότητας με τη Μαγεία. Κάθε φορά που βλέπω ένα σπουργίτι ή κάποιο άλλο μικρό πουλί εν-θυμούμαι αυτή την ιστορία. Ελπίζω κι εσείς να κάνετε το ίδιο.

Σας στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και ένα απαλό σκούντημα.

μετάφραση:  Μαρία Καρολίδου

Copyright espavo.org

Αυτές οι πληροφορίες δημιουργήθηκαν για να κυκλοφορούν και να διανέμονται ελεύθερα ολόκληρες ή τμήματά τους αρκεί να περιλαμβάνουν τις λέξεις: “Copyright espavo.org”

Ευχαριστούμε για την βοήθειά σας να διαδώσουμε το Φως!