Μάρτιος 2001

Η Ιστορία του κυρίου Μάικ
και του μαγικού ποδηλάτου

Από τον Steve:

Οι Εργάτες του Φωτός σε όλον τον κόσμο νιώθουν αποκομμένοι και δεν ξέρουν τον λόγο. Με κάποιον τρόπο το γνωρίζουμε αυτό, αλλά η καθοδήγηση την οποία έχουμε συνηθίσει μοιάζει να έχει υποχωρήσει. Καθώς μπαίνουμε σε ένα ανώτερο δονητικό επίπεδο, βλέπουμε πως η σχέση μας με την καθοδήγησή μας έχει αλλάξει. Η σύνδεση με τον ανώτερο εαυτό μας έχει γίνει πιο δυνατή και οι Οδηγοί μας κάνουν πίσω για να μας αφήσουν χώρο για να αναλάβουμε αυτή τη δύναμη.

Το γκρουπ αρχικά μίλησε για την συγχώνευση του πνεύματος τον Αύγουστο με την ιστορία της Άννας και του πουλιού. Τώρα, καθώς συνηθίζουμε την εσωτερική μας καθοδήγηση, έρχεται ένα κύμα ενέργειας που φέρνει μια δύναμη που δεν έχουμε ξαναδεί στον πλανήτη Γη. Μερικοί θα δεχθούν αυτή τη δύναμη εύκολα, ενώ για άλλους αυτή τη μετάβαση θα είναι πιο δύσκολη. Αυτό δεν είναι πρόβλημα γιατί όλοι θα προσαρμοστούμε στην νέα ενέργεια. Εν τω μεταξύ υπάρχει μια σύγχυση όσον αφορά το τι πρόκειται να συμβεί και γιατί.

Σ’ αυτό το ζωντανό channeling στο σεμινάριο της Αυθεντίας του Εαυτού στο Attleboro στη Μασαχουσέτη, το γκρουπ μοιράζεται την οπτική του για την περίεργη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Η ιστορία του κυρίου Μάικ δείχνει πως η εξέλιξη την οποία μερικές φορές ονειρευόμαστε, μας μπερδεύει όταν πραγματοποιείται.

Το γκρουπ μιλάει σε πολλούς ανθρώπους με τα ίδια λόγια. Το κάνει αυτό με κώδικες, επαναλήψεις αριθμών, σχέδια, δονητικούς ήχους και την παράξενη χρήση της αγγλική γλώσσας. Καθώς έλεγα αυτό το μήνυμα, κατάλαβα ότι η ιστορία του κυρίου Μάικ περιείχε έναν τεράστιο αριθμό κωδίκων. Δεν χρειάζεται να φοβάστε κάτι, είναι απλά ένας τρόπος που το γκρουπ μιλάει σε πολλούς με τα ίδια λόγια. Ψάξτε να δείτε αν μιλάει και σ’ εσάς.

Μεγάλες αγκαλιές και απαλά σκουντήματα

Steve

Από το γκρουπ:

Χαιρετισμούς από την Εστία.

Κοιτάζουμε στην αίθουσα και βλέπουμε την πνευματική μας οικογένεια. Σας εκπλήσσει που είμαστε οικογένειά σας; Μας καλέσατε εδώ πολλές φορές και ανταποκριθήκαμε κάθε φορά. Συνειδητοποιείτε ότι εσείς είσαστε αυτοί που δημιουργήσατε αυτόν τον θύλακα ενέργειας που τώρα τα αλλάζει όλα; Κοιτάζετε τους εαυτούς σας και νομίζετε πως είσαστε μόνοι. Κοιτάζετε τους εαυτούς σας και νομίζετε ότι είσαστε λίγοι. Μερικοί αναρωτιέστε, “Γιατί είμαι εδώ; Γιατί βρίσκομαι σ’ αυτό το παράξενο μέρος; Σας λέμε πως τα ονόματά σας βρίσκονταν γραμμένα σ’ αυτές τις καρέκλες πολύ πριν έρθετε εδώ. Σας ευγνωμονούμε που ακούσατε το κάλεσμα, γιατί ήταν δική σας επιλογή. Σας ευχαριστούμε που είχατε το κουράγιο να ακούσετε την καρδιά σας, επειδή εσείς το θέσατε σε κίνηση. Εσείς είσαστε αυτοί που βάλατε την δράση πίσω από τις λέξεις. Η πρόθεσή μας είναι δυνατή κι όμως σας λέμε πως ακόμα και με όλες τις δυνάμεις σ’ αυτή την πλευρά του πέπλου, είναι αδύνατον για εμάς να κάνουμε αυτό το μικρό βήμα δράσης που θα έχει επίπτωση στον κόσμο σας. Οι Άγγελοι δημιουργούν καθρεφτίζοντας την μεγαλοπρέπεια των ανθρώπων. Υπάρχουν στιγμές που στεκόμαστε δίπλα σας και σας δίνουμε ιδέες. Κι όμως σας λέμε ότι εσείς είσαστε οι μάγοι. Εσείς έχετε την μαγική δύναμη της δημιουργίας, πέρα από την κατανόησή σας. Πρώτα με την σκέψη σας και μετά με την δράση σας. Το ξέρετε αυτό όμως γιατί αρχίσατε να εν-θυμάστε. Εσείς αρχίζετε να το θέτετε σε κίνηση με την πρόθεσή σας και την δράση σας. Είμαστε πολύ υπερήφανοι που βρισκόμαστε εδώ και παρακολουθούμε αυτήν την εξέλιξη.

Απλώνοντας τις Φούσκες Βιολογίας

Θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα για την αλλαγή της ενέργειας. Όλοι την ένιωσαν. Τώρα σας λέμε ότι το γήπεδο ίσωσε και σύντομα θα βρεθείτε σ’ ένα διαστασιακό επίπεδο κοντύτερα στο πνεύμα. Η προσπάθεια να σας φέρουμε σ’ αυτό το επίπεδο κράτησε πολλά χρόνια. Η βιολογία σας έχει περάσει από πολλές προσαρμογές και θα συνεχίσει να το κάνει επειδή είναι το πιο πυκνό σας σώμα. Είναι το πιο φυσικό, τρισδιάστατο κομμάτι σας. Τα πάει πολύ καλά. Συγχαρείτε τον εαυτό σας. Συγχαρείτε το σώμα σας. Τιμήστε την βιολογία σας γιατί αυτές οι φούσκες αρχικά δεν είχαν σχεδιαστεί για να σας πάνε τόσο μακριά γιατί δεν θα έπρεπε να είσαστε εδώ κι όμως είσαστε. Τώρα αρχίζετε να ανοίγετε τα φτερά σας. Τώρα γίνεστε Ανθρώπινοι Άγγελοι. Τι χαρά! Τι συγκίνηση! Ελπίζουμε να το χαίρεστε όσο κι εμείς.

Παίζοντας τον Αγγελικό Καθοδηγητή

[Στο επόμενο κομμάτι και σε ολόκληρο το μήνυμα, το γκρουπ μιλάει για μια άσκηση που κάνουμε ως μέρος του σεμιναρίου της Αυθεντίας του Εαυτού. ]

Παίζετε τον Οδηγό σήμερα και βλέπετε την απογοήτευση που συχνά νιώθετε σ’ αυτή την πλευρά του πέπλου και για την οποία σας μιλάμε συχνά. Σας αγγίζουμε. Χαϊδεύουμε το μάγουλό σας. Σας αγκαλιάζουμε με τα φτερά μας ανοιχτά και το μόνο που νιώθετε μερικές φορές είναι ότι ανατριχιάζετε. Βρισκόμαστε εκεί συνέχεια και σας ψιθυρίζουμε στο αυτί “Είμαστε εδώ. Είμαστε εδώ”. Ακούστε προσεκτικά αλλά όχι με τα αυτιά σας. Ακούστε με την καρδιά σας γιατί έτσι σας μιλάμε. Μας αρέσουν τόσο αυτές οι στιγμές που μπορούμε να παίξουμε με την δόνηση που λαμβάνουν τα αυτιά σας, γιατί έτσι έχετε συνηθίσει να ακούτε.

Αναλαμβάνοντας την Δύναμή σας

Πολλά έχουν αλλάξει. Το νιώθετε αυτό σε πολλά δονητικά επίπεδα. Θα νιώσετε πολλά ακόμα τους επόμενους μήνες γιατί οι αλλαγές έρχονται όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με τον κόσμο γύρω τους. Θα αλλάξει για όλους σας. Μερικοί θα εν-δυναμωθούν πολύ εύκολα και άλλοι όχι. Μερικοί θα δημιουργήσουν την πραγματικότητά τους με μαγικό τρόπο. Θα συμβεί ακαριαία. Άλλοι πάλι θα  προσπαθούν να κάνουν ένα βήμα εμπρός, μόνο για να αντιμετωπίσουν αντίσταση και να δουν ότι δεν δημιουργούν όπως είχαν φανταστεί. Παρακαλούμε μην τα κρίνετε αυτά γιατί η κρίση αυτή θα καθυστερήσει την δική σας εξέλιξη. Να σας εν-θυμήσουμε πως ο Πνευματικός Ανταγωνισμός ήταν η μοναδική αιτία που οδήγησε στην καταστροφή της Ατλαντίδας. Όσοι βρίσκουν αυξημένη αντίσταση, είναι άνθρωποι που παίρνουν τα μεγαλύτερα μαθήματα. Είναι άνθρωποι που επέλεξαν να μείνουν αφού τα συμβόλαιά τους είχαν ολοκληρωθεί και η δική τους αλλαγή θα ανοίξει μεγάλες πόρτες για όλους στον πλανήτη.

Αλλάζοντας από μια οπτική του να βρείτε αντίσταση σε μια άλλη της δράσης και της υπευθυνότητας, είναι πιθανόν η πιο δύσκολη αλλαγή και το δυσκολότερο μάθημα ζωής. Απλώστε τους το χέρι για να τους σταθεροποιήσετε και να τους εμψυχώσετε, αλλά μην τους υποστηρίξετε, γιατί δεν χρειάζονται υποστήριξη. Όλοι σας φέρετε τους σπόρους της δύναμης της μεγαλοσύνης, αυτού που ονομάζετε Θεό. Δεν είσαστε μέρος του Θεού, είσαστε η ολότητα του Θεού και φέρετε την δύναμη της δημιουργίας ακόμα κι εδώ που κάθεστε σ’ αυτήν την αίθουσα.

Αποδεχόμενοι την Νέα σας Δύναμη – Όχι Μυστικά Πλέον

Το πέπλο δεν είναι αποτελεσματικό. Θα υπάρξουν στιγμές όταν είσαστε στην άλλη πλευρά, στην Εστία και θα γελάτε και θα αστειεύεστε με τους άλλους και θα λέτε “Δεν είναι θαυμάσιο που ήμασταν εκεί και τσακωνόμασταν χωρίς να εν-θυμόμαστε ποιοι είμαστε; Δεν είχε πλάκα;” Όταν ήσασταν εκεί δεν ήταν διασκεδαστικό, αλλά θα το εν-θυμάστε ως διασκεδαστικό γιατί είναι το Παιχνίδι που γράψατε εσείς. Αλλά τις ώρες που είσαστε μόνοι και δεν βλέπετε ποιοι είστε και τις στιγμές που νομίζετε ότι σας έχουμε εγκαταλείψει, είμαστε εκεί και σας κρατάμε το χέρι ψιθυρίζοντας στο αυτί σας ότι είμαστε εκεί. Είμαστε εκεί μαζί σας και νιώθουμε ό,τι νιώθετε κι εσείς. Και αν μπορέσουμε να σας αγγίξουμε έστω κι ελάχιστα, θα εν-θυμάστε αυτό το άγγιγμα. Θα το έχετε πάντα μαζί σας γιατί με αυτό το μικρό άγγιγμα θα εν-θυμάστε την Εστία. Θα αρχίσετε να μοιράζετε αυτήν την σπίθα στα μάτια σας κάθε φορά που χαμογελάτε, τα δόντια σας θα αστράφτουν, το φως θα λάμπει στα μάτια σας και θα αγγίζετε τους άλλους γιατί θα είσαστε Ανθρώπινοι Άγγελοι. Μαθαίνετε να φέρετε αυτήν την δύναμη μέσα σας και αυτό είναι ένα δύσκολο βήμα για τους ανθρώπους. Το κάνετε πολύ καλά. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να διευρυνθεί. Δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να κάνει λάθη και μάθετε πώς να φέρετε τη νέα δύναμη. Δώστε χώρο στον εαυτό σας  να είναι άνθρωπος γιατί η ανθρωπιά σας είναι η μεγαλύτερη έκφραση του πεπερασμένου μέρους του άπειρου δημιουργού. Αυτοί είσαστε και αρχίζετε να χειρίζεστε αυτή την δύναμη που είναι κληρονομικό σας δικαίωμα. Αρχίζετε να μοιράζεστε την Ολότητα. Στην Ολότητα δεν υπάρχουν μυστικά. Θα υπάρξουν στιγμές που θα βοηθάτε τους άλλους αλλά δεν θα αναλαμβάνετε την ευθύνη για την ευτυχία τους ή τις δράσεις τους. Αυτή η ευθύνη είναι αντανάκλαση της δικής τους πραγματικής δύναμης. Να ενθαρρύνετε αυτή τη δύναμη στους άλλους και να πάψετε να τους την παίρνετε.

Είναι μια εποχή δράσης. Είναι η ώρα να αναλάβετε το πάθος σας επειδή το κάνετε καλά για πολλά χρόνια. Πολλοί κρατάτε αυτή την ενέργεια πολύ καιρό περιμένοντας αυτή τη μέρα. Αυτή η μέρα έφτασε. Δεν χρειάζεται να περιμένετε άλλο. Την δημιουργήσατε. Γι’ αυτό νιώθετε την έλξη και μας τιμάει πολύ να είμαστε ενώπιον αυτών που άλλαξαν το Παιχνίδι. Εσείς το καταφέρατε, όχι εμείς. Υπάρχει μόνο ένας κανόνας στην Αρένα της Ελεύθερης Επιλογής. Σε όλα τα πράγματα θα υπάρχει ελεύθερη επιλογή. Μπορείτε να επιλέξετε να κρυφτείτε, ή να ψάξετε, ή ακόμα και να μην παίξετε το Παιχνίδι. Μπορεί να επιλέξετε να δείτε τον εαυτό σας σαν ένα περιορισμένο ον που μόνο μέχρι εδώ μπόρεσε να πάει. Μπορεί να επιλέξετε να δείτε τον εαυτό σας σαν κάποιον που χρειάζεται συνεχώς βοήθεια απ’ έξω για να ολοκληρωθεί. Σας λέμε πως ο ευκολότερος τρόπος να περάσετε αυτό το μάθημα είναι να προσφέρετε υπεύθυνη βοήθεια σε άλλους με παρόμοια μαθήματα. Γι’ αυτό εκπαιδεύεστε. Είσαστε οι Ανθρώπινοι Άγγελοι και θα έρθουν στιγμές που θα μπαίνετε στη ζωή κάποιων άλλων και θα τους αγγίζετε για μια στιγμή. Και θα έρθουν άλλες στιγμές που θα μπαίνετε στη ζωή άλλων και θα περνάτε χρόνια δουλεύοντας με τα δικά τους μαθήματα, κρατώντας τους τον καθρέφτη.

Επιλέξατε να Μείνετε – Και Τώρα;

Είχατε την επιλογή να πάτε στην Εστία. Επιλέξατε όμως να μείνετε και περάσατε ένα διάστημα προσαρμογών της δόνησής σας, όπου προσαρμοστήκατε στο γεγονός ότι μπορεί να μην πάτε στην Εστία. Το περιμένατε αυτό. Το συναρπαστικό όμως είναι να αναλάβετε τώρα που έχετε δουλειά να κάνετε. Υπάρχουν πράγματα να γίνουν, πράγματα να κάνετε, άνθρωποι να βοηθήσετε και ζωές να αγγίξετε. Υπάρχει χώρος για να δημιουργήσετε γιατί είσαστε δάσκαλοι θεραπευτές και όταν δημιουργείτε χώρο για να νιώθουν οι άλλοι άνετα ώστε να αλλάξουν και να θεραπεύσουν τους εαυτούς τους, τότε βρίσκετε το αληθινό σας πάθος. Αγαπημένοι μας, βρίσκεστε στο πάθος και στην χαρά σας όταν δημιουργείτε αυτόν τον χώρο. Κάντε το καλά. Είσαστε οι διευκολυντές του Φωτός και το Φως που απλώνετε θα καθρεφτίζεται για αιώνες. Η βιολογία σας περνάει αλλαγές που θα σας οδηγήσουν στην επαν-εξέλιξη γιατί η αναζωογόνησή σας έχει ήδη ξεκινήσει. Ακόμα και τώρα που είμαστε σ’ αυτήν την αίθουσα μαζί σας, δεν γερνάτε. Τόσο δυνατά όντα είσαστε. Αν μπορούσαμε να απομακρύνουμε το πέπλο για λίγο, θα καταλαβαίνατε. Αν το κάναμε όμως αυτό, πιθανότατα θα πηγαίνατε στην Εστία, γι’ αυτό και δεν θα το κάνουμε. Αντιθέτως, θα σας επιτρέψουμε να ρίξετε ματιές στην δική μας οπτική για το ποιοι είστε. Μια απ’ αυτές τις ματιές θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας τώρα. Είναι η ιστορία του κυρίου Μάικ.

Η Ιστορία του Κυρίου Μάικ

Η ιστορία αρχίζει με ένα τετράχρονο αγόρι με το όνομα Μάικλ, ένα πανίσχυρο παιδί γιατί ξέρει ποιος είναι. Μην χρησιμοποιείτε την ενοχή στον κύριο Μάικ γιατί δεν θα λειτουργήσει. Κοιτάζει πέρα από την ψευδαίσθηση του ελέγχου μέσω της ενοχής. Ο Μάικ είναι εδώ για ένα μάθημα στην τρίτη διάσταση. Είναι εδώ για να βοηθήσει τα πράγματα να αλλάξουν. Στην ηλικία των τεσσάρων ετών, στον Μάικ δόθηκε ένα δώρο. Ήταν ένα ακατάλληλο δώρο, γιατί ο Μάικ δεν ήταν αρκετά μεγάλος για να ανέβει στο ποδήλατο. Ήταν όμως λαμπερό και καινούργιο και είχε όμορφα χερούλια και διάφορα εξαρτήματα. Ο πατέρας του Μάικ, είπε “Μάικ, θα κρεμάσουμε το ποδήλατο στο γκαράζ μέχρι να μεγαλώσεις”. Ο Μάικ τον παρακάλεσε να μην το κάνει. “Είναι το ποδήλατό μου. Το θέλω”. Τελικά ο πατέρας του υποχώρησε με απροθυμία. Έτσι το ποδήλατο βρήκε τον δικό του χώρο σε μια γωνία στο γκαράζ. Βρισκόταν δίπλα στην πόρτα. Ο Μάικ πήγαινε εκεί κάθε μέρα και έπαιζε, αν και δεν ήταν τόσο μεγάλος ώστε να φτάνει τα πετάλια. Η μητέρα του έβαλε ένα σκαμνάκι για να ανεβαίνει στο ποδήλατο. Ο Μάικ καθόταν εκεί για ώρες και ονειρευόταν. Η Φαντασία του τον πήγαινε με το μαγικό του ποδήλατο σε μακρινά μέρη και σε υπέροχα ταξίδια. Ο Μάικ λάτρευε το ποδήλατο αν και δεν έφτανε ακόμα τα πετάλια. Ο Μάικ πήγε σε πολλά ταξίδια με το μαγικό του ποδήλατο. Οι γονείς του ανησυχούσαν γιατί περνούσε πολλές ώρες στο γκαράζ. Ο Μάικ περνούσε εκεί πολλές ώρες μόνος του με το ποδήλατό του, αφήνοντας την φαντασία του να τον πηγαίνει σε υπέροχα μέρη στην Γη. Ο Μάικ ήταν πολύ ευφάνταστος.

Μια καλοκαιρινή ημέρα, ο Μάικ έπαιζε στο γκαράζ με το ποδήλατό του, όταν πρόσεξε πως τα πόδια του ακουμπούσαν στα πετάλια. Μόλις έκανε αυτή την ανακάλυψη, ακούστηκε μια φωνή από την ανοιχτή γκαραζόπορτα. “Είσαστε ο κύριος Μάικ;” Είπε η φωνή. Ο Μάικ κοίταξε τριγύρω και απάντησε “Ναι, με λένε Μάικ”. Μόλις το άκουσε αυτό, ο γηραιός κύριος έστριψε την γωνία και παρουσιάστηκε, λέγοντας “Είμαι ο γείτονάς σου. Σε άκουσα να παίζεις. Σε ακούω να περνάς καλά και να κάνεις τον ήχο της σειρήνας και της καμπάνας και να μιλάς στους φανταστικούς φίλους σου εδώ και πολύ καιρό. Αποφάσισα, αφού κι εγώ περνάω πολλές ώρες στο δικό μου γκαράζ, να έρθω να σε συναντήσω. Με λένε Χένρι Ντάνμαν και είμαι ο γείτονάς σου. Είμαι φίλος σου”. Ο Μάικ ένιωσε άσχημα επειδή βρισκόταν στον φανταστικό του κόσμο. Βγαίνοντας απ’ αυτόν τον κόσμο για λίγο, κατεβαίνει από το σκαμνάκι και πηγαίνει στον κύριο Ντάνμαν. Δίνοντας το χέρι του στον γηραιό κύριο, του λέει “Κύριε Ντάνμαν, είμαι ο γείτονάς σας και χαίρομαι που σας γνωρίζω”. Εκείνη τη στιγμή, ο κύριος Ντάνμαν χαμογέλασε και ο Μάικ άλλαξε για πάντα. Αποσβολωμένος, ο Μάικ μένει έτσι για λίγο και τον κοιτάζει. Δεν ξέρει τι να πει. Δεν ξέρει πώς νιώθει. Δεν ξέρει τι του συμβαίνει. Ο Χένρι Ντάνμαν χαμογελάει, κάνει την χειραψία και λέει “Μπορείς να με λες Χένρι”. Ο Μάικ απάντησε “Δεν επιτρέπεται να φωνάζω τους μεγαλύτερους με το μικρό τους όνομα, αλλά μπορώ να σας λέω κύριο Ντάνμαν”. “Είναι μια χαρά. Θέλω απλά να ξέρεις ότι είμαι στο διπλανό σπίτι και όποτε θέλεις να μιλήσεις, θα με βρεις στο γκαράζ. Τα δύο γκαράζ είναι δίπλα δίπλα. Απλά ήθελα να έρθω να συναντήσω τον κύριο Μάικ επειδή έχω ακούσει τόσα πολλά για σένα”. Και λέγοντας αυτό, χώρισαν και ο καθένας πήγε στο δικό του γκαράζ.

Πέρασαν μερικές μέρες πριν η περιέργεια του Μάικ τον νικήσει. Πολύ σύντομα έριξε μια ματιά πίσω από την γκαραζόπορτα του γείτονά του. Τον είδε να κάθεται στο πίσω μέρος του γκαράζ, στην πολυθρόνα του, να διαβάζει με την πλάτη γυρισμένη στην γκαραζόπορτα. Χωρίς να γυρίσει, ο Χένρι Ντάνμαν λέει “Είναι εκεί ο κύριος Μάικ”; “Ναι κύριε Ντάνμαν, εγώ είμαι. Τι διαβάζετε”; “Έλα να δεις λέει ο Χένρι και πιάνει μια καρέκλα για τον επισκέπτη του. “Να σου δείξω τα δικά μου ταξίδια”. Τότε κάθισαν μαζί και δημιούργησαν έναν δεσμό. Αυτός ο δεσμός δεν είχε δημιουργηθεί για πολύ καιρό. Βρήκαν ο ένας τον άλλον εκείνη τη μέρα και για πολλές άλλες ο Μάικ πήγαινε στο γκαράζ του κυρίου Ντάνμαν και μιλούσαν. Μια φορά πήγε ο κύριος Ντάνμαν στο γκαράζ του Μάικ και τον άκουσε να του διηγείται για όλα τα υπέροχα μέρη που πήγε με το ποδήλατό του. Οι δύο άνδρες γνωρίστηκαν… ξανά.

Μια μέρα ο Χένρι Ντάνμαν λέει στον Μάικ “Κύριε Μάικ, θέλω να ξέρεις ότι μου είναι πολύ εύκολο να σου μιλάω. Σαν να μην είσαι παιδί”. Ο Μάικ απάντησε “Χένρι (ένιωθε ήδη άνετα να τον φωνάζει έτσι), γιατί μπορούμε να μιλάμε έτσι; Πώς μπορούμε να είμαστε τόσο καλοί φίλοι; Όταν μιλάω για σένα, όλοι μου οι φίλοι με ρωτάνε γιατί κάνω παρέα με έναν γέρο. Γιατί συμβαίνει αυτό;” Ο Χένρι κοίταξε τον κύριο Μάικ και είπε “Σε περίμενα πάρα πολύ καιρό Μάικλ. Ήρθα εδώ νωρίς. Κρατάω αυτόν τον χώρο για σένα επειδή έχουμε υπάρξει πατέρας και γιος παλιότερα, μόνο που την τελευταία φορά κύριε Μάικ ήταν αντίστροφα κι εσύ ήσουν ο πατέρας κι εγώ ο γιος. Αυτή τη φορά εγώ παίζω τον γηραιό κύριο. Δεν παίζουμε ένα απίθανο Παιχνίδι;” Ο Μάικ δεν ήξερε τι να σκεφτεί, αλλά ήξερε ως ήταν αλήθεια.

Έφτασε η μέρα που ο Μάικ έφτασε κανονικά τα πετάλια του μαγικού του ποδηλάτου. Οι γονείς του ήταν στον δρόμο περιμένοντάς τον για το πρώτο του πραγματικό ταξίδι με το ποδήλατο. Ο Χένρι Ντάνμαν παρακολουθεί πολύ προσεκτικά από το γκαράζ του. Γι’ αυτήν την ξεχωριστή περίσταση, ο Χένρι Ντάνμαν έχει φέρει την πολυθρόνα του μπροστά στο γκαράζ του. Πρόσεξε πολύ να μην βγει έξω, γιατί δεν ήταν εκεί η θέση του. Εκεί ήταν η θέση των γονιών του Μάικ. Ο κύριος Μάικ τώρα στεκόταν πάνω στο ποδήλατο στην μέση του δρόμου. Ο Χένρι Ντάνμαν κοιτούσε καθώς οι γονείς του Μάικ έτρεχαν δίπλα του, κρατώντας το ποδήλατο. Ο κύριος Μάικ ούρλιαζε με όλη του τη δύναμη, “Μην το αφήσετε, μην το αφήσετε!” Κι εκείνοι του έλεγαν “Μην ανησυχείς, Εδώ είμαστε”. “Μην το αφήσετε, μην το αφήσετε”.” Έχει πλάκα, έτσι δεν είναι;” Και ο Μάικ απαντάει “Ναι, έχει πλάκα, αλλά μην το αφήσετε!” Μετά από αρκετές προσπάθειες, οι γονείς του κουράστηκαν και  άρχισαν να τρέχουν δίπλα του εναλλάξ, κρατώντας το ποδήλατο. Στο τέλος της μέρας, ο Μάικ πήγε να καθίσει στο ποδήλατό του μετά το δείπνο του. Το κοίταξε για λίγο και αποφάσισε να ξαναμπεί στο σπίτι και να δει τηλεόραση. Το ποδήλατο είχε αλλάξει με κάποιον τρόπο.

Λίγες μέρες αργότερα, οι γονείς του Μάικ βρίσκονταν πάλι στον δρόμο μπροστά από το σπίτι τους, βοηθώντας ξανά τον Μάικ να κάνει ποδήλατο. Η μητέρα του είπε “Μάικ, δεν θα ήταν καλύτερο αν προσπαθούσες να κάνεις μόνος σου”; ” Μην το αφήσετε, μην το αφήσετε”. Αφού για μια ακόμη φορά οι γονείς του Μάικ κουράστηκαν, του είπαν “Αν θέλες να συνεχίσεις, θα πρέπει να σε αφήσουμε ή θα συνεχίσουμε άλλη μέρα”. Ο κύριος Μάικ πήρε μια βαθιά αναπνοή και είπε “Νομίζω ότι είμαι έτοιμος, αλλά αφήστε το για πολύ λίγο, εντάξει;” Μετά ο Μάικ κοίταξε τον Χένρι Ντάνμαν. Ο Χένρι του χαμογέλασε και του έκλεισε το μάτι. Ο Μάικ ήξερε πως είχε έρθει η ώρα να κάνει το επόμενο βήμα.

Για ακόμα μια φορά οι γονείς του Μάικ άρχισαν να τρέχουν δίπλα στο ποδήλατο. Τώρα όμως τον άφησαν. Ο κύριος Μάικ δεν είδε το αυτοκίνητο. Δεν τον σκότωσε, ούτε καν τον τραυμάτισε σοβαρά. Πάνω στον ενθουσιασμό του ο Μάικ γύρισε να πει “Κοίτα μαμά, μπαμπά, Χένρι, είμαι μόνος μου”. Τότε τον χτύπησε το αυτοκίνητο, γιατί αυτό ήταν το συμβόλαιό του. Ο Μάικ δεν ανέβηκε ποτέ ξανά σε ποδήλατο. Πέρασε την υπόλοιπη παιδική του ηλικία χωρίς ποδήλατο. Συνέχισε να επισκέπτεται τον Χένρι Ντάνμαν κάθε μέρα για κάποιο διάστημα και συνέχισαν τις κουβέντες τους. Μετά από λίγο καιρό, ο Χένρι Ντάνμαν μετακόμισε. Όλη του η οικογένεια μετακόμισε εκείνο το καλοκαίρι και ο Χένρι πήγε μαζί τους. Ήταν όπως έπρεπε να είναι γιατί το συμβόλαιό του είχε ολοκληρωθεί.

Ύστερα από αρκετά χρόνια ξαναβλέπουμε τον κύριο Μάικ. Είναι ενήλικος τώρα. Έχει μόλις τερματίσει μια σχέση που δεν ήταν υγιής για εκείνον. Ο Μάικ αντιμετώπιζε δυσκολίες με τις σχέσεις σε όλη του τη ζωή, αλλά είναι πνευματικός άνθρωπος και δεν έχει μπορέσει να βρει κάποιον που να πορεύεται στο ίδιο μονοπάτι. Με κάποιον τρόπο πάντα ένιωθε πως έπαιζε έναν ρόλο και πως δεν ήταν ο εαυτός του. Άρχισε να ψάχνει για υψηλότερες αλήθειες για να βρει τον εσώτερο εαυτό του. Έγινε αναζητητής. Τώρα βλέπουμε τον Μάικ σαν ένα θαυμάσιο, συνειδητοποιημένο πλάσμα που συχνά επισκέπτεται προφήτες και θεραπευτές. Έμαθε να διαλογίζεται μέχρι πέντε ώρες κάθε φορά και νιώθει ότι  ξεπληρώνει το χρέος του. Νιώθει πως κάνει την δουλειά του σωστά και πως είναι βαθιά πνευματικός. Ξέρει για ποιον λόγο είναι εδώ, για να δουλέψει με άλλους ανθρώπους, αλλά δεν νιώθει ακόμα έτοιμος γι’ αυτό. Ο Μάικ βρήκε μια δουλειά στην οποία έρχεται καθημερινά σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Δουλεύει με υπολογιστές. Καθημερινά πηγαίνει και επισκευάζει υπολογιστές σε τράπεζες, γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Όλοι τον αγαπούν. Όταν μπαίνει στην τράπεζα, όλοι του χαμογελούν. Ξέρει πως συχνά δεν βρίσκεται εκεί για να επισκευάζει υπολογιστές, αλλά για να μιλάει με τους ανθρώπους, γιατί ο Μάικ λέει τις καλύτερες ιστορίες. Και όμως, συχνά σταματά τις συζητήσεις του, γιατί έχει επισκευάσει τους υπολογιστές και πρέπει να φύγει.

Τώρα φέρνουμε την ιστορία στο σήμερα. Η ανθρώπινη φυλή μόλις εισήλθε στην νέα ενέργεια. Όπως πολλοί από εσάς, έτσι και ο Μάικ είναι πολύ απογοητευμένος και κάνει διαλογισμό για να βρει τι πήγε στραβά. Αν και μπορεί να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση περισσότερο απ’ ό,τι παλιά, κάπου το έχει χάσει. Δεν νιώθει πια τους οδηγούς του. Δεν νιώθει την καθοδήγηση που είχε πάντα. Μάλιστα ο Μάικ είχε αρχίσει να γράφει, αλλά η έμπνευσή του στέρεψε. Δεν υπάρχει σύνδεση. Ο Μάικ θα έπρεπε να έχει αγωνία, αλλά δεν έχει. Εν-θυμάται την ημέρα που πήγε στο γκαράζ για να δει το μαγικό του ποδήλατο, μόνο και μόνο για να δει ότι η μαγεία δεν ήταν στο ποδήλατο. Νιώθει πως όλα είναι εντάξει, αλλά δεν ξέρει πού οδηγεί όλο αυτό.

Σύντομα ο Μάικ αντιμετωπίζει δυσκολίες στην δουλειά του.  Μετά από λίγο διάστημα απολύεται. Από μια ανώτερη οπτική είναι εύκολο να δούμε ότι ο κύριος Μάικ δεν ταιριάζει δονητικά με αυτό που κάνει. Ήταν σημαντικό για εκείνον να αλλάξει το περιβάλλον του επειδή άλλαξε την δόνησή του κι έτσι άλλαξε την σχέση του με όλους και όλα τριγύρω του. Ο κύριος Μάικ ήταν θεραπευτής. Κάποια στιγμή ο κύριος Μάικ ήταν άπορος. Φαινόταν σαν να τον είχαν εγκαταλείψει  και να μην είχε υποστήριξη. Ήταν σαν να μην άξιζε τίποτα γιατί δεν επισκεύαζε πια υπολογιστές. Δεν είχε αυτή την ετικέτα. Δεν είχε πού να πάει κάθε πρωί κι ένιωθε μόνος. Κάποια μέρα βρέθηκε στο γκαράζ του. Αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό και πήρε μια πολυθρόνα κι έκατσε. Το μυαλό του αμέσως του έφερε μνήμες του φίλου του, του Χένρι Ντάνμαν. Του φάνηκε παράξενο που δεν τον είχε σκεφτεί τόσα χρόνια. Άρχισε να εν-θυμάτια κάποια από τα πράγματα που του είχε πει ο Χένρι Ντάνμαν όταν ήταν παιδί. Αν και ο Χένρι του μιλούσε με γρίφους και του έλεγε ιστορίες που δεν καταλάβαινε, είδε πως είχε αρχίσει να καταλαβαίνει τι έλεγε ο Χένρι. Τις επόμενες μέρες πέρασε αρκετό διάστημα καθισμένος στην πολυθρόνα, αναπολώντας τις στιγμές που οι δύο άντρες πέρασαν μαζί και τις ιστορίες που μοιράστηκαν.

Η ενέργεια του Μάικ άρχισε να αλλάζει. Το ένιωθε. Τώρα ήξερε πως έπρεπε να κάνει κάτι και πως δεν του ταίριαζε να κάθεται σ’ αυτή τη μεγάλη πολυθρόνα στο γκαράζ του. Υπήρχαν πράγματα να κάνει και πήγε στο σπίτι, σήκωσε το τηλέφωνο και άρχισε να κάνει τηλεφωνήματα. Ο Μάικ έγινε ο θεραπευτής που ήταν πάντα. Άρχισε να δημιουργεί χώρο για τον εαυτό του και πολύ σύντομα άρχισε να μιλά μπροστά σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Έγραψε ένα βιβλίο για το πώς άλλαξε την ζωή του. Ο τίτλος του βιβλίου ήταν “Χένρι Ντάνμαν”. Ο κύριος Μάικ μπήκε σε δράση σε κάθε τομέα της ζωής του. Αν και το φοβόταν απίστευτα, ο κύριος Μάικ αγόρασε ένα ποδήλατο. Αυτό που του φάνηκε αστείο ήταν πως μόλις ανέβηκε στο ποδήλατο, ήξερε να κάνει. Μετά από μέρες έπεσε, αλλά σηκώθηκε αμέσως, ξεσκονίστηκε, γέλασε με το πόσο απλό ήταν και συνέχισε την βόλτα του. Ο κύριος Μάικ έκανε την διαφορά στον πλανήτη και είναι ακόμα και σήμερα εδώ, κάνοντας την δουλειά του.

Μετά από την επιτυχία του, μια μέρα ο Μάικ μιλούσε στο τηλέφωνο με την μητέρα του. Είπε “Μητέρα, ξέρω πως εν-θυμάσαι την μέρα του ατυχήματος. Μας άλλαξε όλους. Ο Χένρι ήταν εκεί και τα είδε όλα”. Η μητέρα του απάντησε “Ποιος είναι ο Χένρι;” Ο κύριος Μάικ απάντησε “Ο Χένρι είναι αυτός που με φώναζε κύριο Μάικ συνέχεια. Είναι ο γηραιός κύριος στο διπλανό σπίτι που ήταν συνεχώς στο γκαράζ του”. Η μητέρα του είπε “Η οικογένεια Σμιθ ζούσε στο διπλανό σπίτι. Δεν υπήρχε κανένας Χένρι”. Ο Μάικ απάντησε “Θα πρέπει να ήταν κάποιος παππούς ή κάποιος άλλος, γιατί ζούσε εκεί για χρόνια”. “Όχι, δεν υπήρχε κανένας γέρος στο σπίτι. Τους ξέραμε όλους. Οι Σμιθ ήταν φίλοι μας”. Ο Μάικ έκλεισε το τηλέφωνο και την ίδια στιγμή άκουσε την ίδια του την φωνή, μέσα στο κεφάλι του να λέει “Κύριε Μάικ, εδώ είμαι. Έτρεχα δίπλα σου εκείνη την μέρα και σου κρατούσα το ποδήλατο. Ποτέ δεν κινδύνευσες πραγματικά. Ποτέ δεν σε άφησα. Είμαι πάντα μαζί σου και θα είμαι πάντοτε γιατί αυτό είναι το συμβόλαιό μας. Σ’ ευχαριστώ που με άφησες να παίξω τον ρόλο μου”.

—————————————-

Αγαπημένοι μας, να έχετε το θάρρος να κάνετε ένα βήμα εμπρός. Τώρα είναι μια ξεχωριστή εποχή, την οποία δημιουργήσατε. Να κάνετε αυτά τα τηλεφωνήματα. Ανεβείτε στο ποδήλατο και να έχετε το θάρρος να πέσετε. Ποτέ δεν κινδυνεύετε πραγματικά επειδή είμαστε δίπλα σας. Θα εκπλαγείτε με το πού θα πέσετε, αν έχετε το θάρρος να αφήσετε τον εαυτό σας να πέσει. Είμαστε εκεί. Είναι η μεγαλύτερη τιμή για εμάς να είμαστε κοντά σας  σε αυτά τα μικρά διαλείμματα. Παρακαλούμε να εν-θυμάστε πως βρισκόμαστε εκεί όταν γελάτε, γιατί με αυτόν τον τρόπο σας αγγίζουμε. Καταλάβετε επίσης πως όταν ενώνεστε ως πνευματική οικογένεια και συνδέεστε μεταξύ σας, μας ενώνετε κι εμάς γιατί το κάνατε ανάποδα όλα αυτά τα χρόνια. Όπως κάτω, έτσι κι επάνω. Εσείς το δημιουργήσατε μαζί μας. Και σας ευχαριστούμε γι’ αυτό. Τώρα θα σκουπίσουμε τα δάκρυα που μοιραστήκατε μαζί μας.

Ο χρόνος μας τελειώνει. Νιώθουμε μεγάλη τιμή που παίξαμε ενώπιόν σας σήμερα. Δεν μπορούμε να εκφράσουμε πόσο μας αγγίξατε, γιατί δεν είναι μόνο το γέλιο το οποίο μας δίνετε. Είναι και η καρδιά σας. Μοιραζόμαστε την ίδια καρδιά. Και μας τιμά ιδιαίτερα να βρισκόμαστε ενώπιον των Ανθρώπινων Αγγέλων που κάνουν την διαφορά. Από τα βάθη της καρδιάς μας σας ευχαριστούμε που αναλαμβάνετε την δύναμή σας. Espavo αγαπημένοι μας. Espavo.

Με την μεγαλύτερη τιμή όλων, σας ζητάμε να φέρεστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό, να φροντίζεστε μεταξύ σας και να παίζετε όμορφα μαζί. Να εν-θυμάστε πως είμαστε εδώ.

Espavo!

μετάφραση: Νίκος Πνευματικός

Copyright espavo.org

Αυτές οι πληροφορίες δημιουργήθηκαν για να κυκλοφορούν και να διανέμονται ελεύθερα ολόκληρες ή τμήματά τους αρκεί να περιλαμβάνουν τις λέξεις: “Copyright espavo.org”

Ευχαριστούμε για την βοήθειά σας να διαδώσουμε το Φως!